Od 10 grudnia 2010 do 16 stycznia 2011 roku Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie zaprezentuje zbiorową wystawę problemową, pt. RESISTANCE w znaczeniach m.in. opór, zdolność do stawiania oporu, przeciwdziałanie, jak i wytrzymałość, możliwość przezwyciężania ograniczeń, odporność, nie poddawanie się czemuś; RESISTANCE rozumiane także w kontekście mantryczności, w odniesieniu do stanów medytacji, do działań rozpiętych w czasie.
Ta przekrojowa, pełna subtelności i silnych napięć wystawa, poświęcona wybranym fenomenom polskiej sztuki współczesnej (w tym udokumentowanym działaniom czasoprzestrzennym) skupi realizacje licznych wybitnych twórców. Autorami prac są Magdalena Abakanowicz, Bettina Bereś, Jerzy Bereś, Maria Bor, Hanna Brzuszkiewicz, Tatiana Czekalska & Leszek Golec, Wanda Czełkowska, Witosław Czerwonka, Emilia Grubba, Wiktor Gutt, Stanisław Horno-Popławski, Anna Jarnuszkiewicz, Krystian Jarnuszkiewicz, Jerzy Jarnuszkiewicz, Katarzyna Józefowicz, Piotr Józefowicz, Grzegorz Klaman, Kazimierz Kowalczyk, Neue Bieriemiennost: Mirosław Bałka, Mirosław Filonik, Marek Kijewski; Robert Kaja, Sławomir Lipnicki, Krzysztof Malec, Krzysztof Mazur, Jerzy Mizera, Zdzisław Pidek, Zygmunt PIOtrowski, Waldemar Raniszewski, Marek Rogulski, Marek Sarełło, Tadeusz Sieklucki, Jacek Staniszewski, Eugeniusz Szczudło, Ludmiła Stehnova, Maciej Szańkowski, Alina Szapocznikow, Zbigniew Warpechowski, Grzegorz Witek, Andrzej Wojciechowski, Mariusz Woszczyński, Wojciech Zamiara.
Wystawa podejmuje problematykę procesów tworzenia, zestawiając działania niejako „iskrzące”: w koncepcji, formie i procesie. RESISTANCE będzie rodzajem wędrówki do przestrzeni intensywnych, prowadzących myśli ku indywidualnemu doświadczeniu odbiorców, otwierającej zarazem na możliwość emocjonalnej introspekcji, w strefie przeżyć zakodowanych w samych pracach. Zaproszone realizacje to jakby osobiste „dokumenty” przeczuć twórców różnych pokoleń, rozpięte w czasie od około 1960 do prac najnowszych, powstałych w pierwszej dekadzie XXI wieku. Przynależąc i współtworząc fenomeny polskiej sztuki niezależnej, pulsować będą między sobą różnorodnością znaczeń; niektóre z nich wejdą z sobą we wzmocniony dialog. Szczególne miejsce na wystawie zajmie rzeźba współczesna, jako dziedzina czasoprzestrzenna bardzo bliska zarówno człowiekowi jak i pojęciu ontologii, a której kanoniczne granice zostały w minionym stuleciu wielokrotnie przekroczone, przez co otworzone na fascynującą komunikację z innymi reprezentacjami kultury.
Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, w diagnozach sztuki współczesnej Joseph Kosuth wyodrębnił określenie artist as antropologist [artysta jako antropolog], akcentując opozycję antropologa (badającego kultury z zewnątrz) i obdarzonego intuicją twórcy, którego szczególna rola w społeczeństwie, pozwala na krytyczne analizowanie jego własnej kultury od wewnątrz.
Wystawę współtworzyć będą wypowiedzi artystyczne, które przyjmują wskazywane przez Jurija Łotmana cechy symbolu, zdolnego pomieścić niejako w „zwiniętej formie” wyjątkowo obszerne „teksty”. Będą to realizacje, które pozwolą wczytywać się w swoje struktury, przypominając m.in. o uważności wobec continuum świata i wobec czującego- myślącego siebie.
Na wystawie znajdzie się wiele wybitnych realizacji, od historycznych (od 1960 roku), użyczonych ze zbiorów licznych polskich instytucji kultury, po najnowsze, które powstały w bieżącym roku, np. sugestywne figury Magdaleny Abakanowicz pt. „Bracia” z 2010 oraz inne prace wybitnej rzeźbiarki: „Parys” i „Odys”.
Zaprezentowane zostanie również m.in. instalacja WIKTORA GUTTA, WALDEMARA RANISZEWSKIEGO, Kultura niszcząca, 1977, rekonstrukcja elementów wystawy zorganizowanej w Galerii Repassage w Warszawie ze zbiorów Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie – jednego z kultowych wydarzeń polskiej kontrkultury.
Nie potrafimy pogodzić się i zaakceptować cech naszej kultury, które sprawiają, że taki ma ona właśnie charakter. Cechy te, a są nimi – tak nam się zdaje – antropocentryzm i wynikająca z niego nietolerancja, znajdują swój wyraz nie tylko w działaniach tak skrajnych jak przedstawione na wystawie.” Kultura niszcząca – Wiktor Gutt, Waldemar Raniszewski, 1977.
Na otwarciu w PGS zostanie jednorazowo przedstawiony materiał filmowy - rejestracja performance ZYGMUNTA PIOTROWSKIEGO „Walka Stalkera z Wiedźminem” (kamera: Józefa Żuk- Piotrowskiego), - metafora walki o wolność w kulturze – zaprezentowana i omówiona przez samego artystę, który będzie gościem wernisażu. Start- godzina 19.30.
autorka tekstu: Dorota Grubba – kurator wystawy
