Skomponował blisko 500 piosenek oraz sygnał Polskiej Kroniki Filmowej. Był jednym z pomysłodawców Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i organizatorem pierwszej imprezy. W 1962 roku współtworzył legendarny "Kwintet Warszawski", z którym występował do połowy lat 80., koncertując na całym świecie.
Urodził się w rodzinie żydowskiej. W 1940 roku został więźniem utworzonego przez Niemców getta warszawskiego. Kilka miesięcy przed śmiercią w wywiadzie dla Polskiego Radia Władysław Szpilman wspominał, że z całej rodziny jemu jedynemu udało się uniknąć wywózki z getta do obozu koncentracyjnego.
Władysław Szpilman uratował się dzięki pomocy niemieckiego oficera, ale również wielu Polaków narażało dla niego życie. Swoje losy opisał w książce "Pianista". Ekranizacji powieści podjął się Roman Polański, który w 2002 roku otrzymał za "Pianistę" Oscara. Film został też nagrodzony Złotą Palmą na Festiwalu Filmowym w Cannes.
Władysław Szpilman studiował w Wyższej Szkole Muzycznej im. Chopina w Warszawie i berlińskiej Akademii Muzycznej. W 1935 roku rozpoczął pracę w Polskim Radiu. Po wojnie wraz z profesorem Romanem Jasińskim organizował od nowa Polskie Radio, w którym przez wiele lat kierował Redakcją Muzyczną. Syn kompozytora, Andrzej Szpilman wspominał swojego ojca jako kompozytora, który tworzył z niezwykłą łatwością.
Do najpopularniejszych utworów Władysława Szpilmana należą piosenki poświęcone Warszawie: "Pójdę na Stare Miasto", "Nasza Warszawa", "Czerwony autobus", a także "Nie wierzę piosence", "Deszcz", "W małym kinie". Napisał około 40 piosenek dla dzieci, za które w 1955 roku otrzymał nagrodę Polskiego Związku Kompozytorów. Był też autorem musicali, muzyki do przedstawień teatralnych i do blisko 50 słuchowisk radiowych dla dzieci.
Artysta zmarł 6 lipca 2000 roku.
