"Trędowata" – powieść Heleny Mniszkówny, wydana w Krakowie w 1909 roku, najsłynniejszy polski melodramat.
Powieść realizująca odwieczny temat literacki "księcia i kopciuszka", odznacza się sprawnym wykorzystaniem schematów fabularnych i maksymalnym spiętrzeniem sentymentalnego dramatyzmu. Niechętnie przyjęta przez krytykę odniosła sukces czytelniczy. Nie mniejszym powodzeniem cieszył się dalszy ciąg losów Waldemara - "Ordynat Michorowski" (1910).
"Trędowata" doczekała się dwu przedwojennych ekranizacji. Pierwszej w reżyserii Edwarda Puchalskiego i Józefa Węgrzyna (1926) oraz drugiej w adaptacji Juliusza Gardana z 1936 roku. W roku 1976 Jerzy Hoffman wyreżyserował kolejną, najsłynniejszą ekranizację powieści Mniszkówny.
Powieść "Trędowata" została sparodiowana przez Magdalenę Samozwaniec w satyrycznej książce "Na ustach grzechu: powieść z życia wyższych sfer towarzyskich", Kraków 1922.
Czyta Irena Kwiatkowska.
