13 października 1792 roku wmurowano kamień węgielny pod budowę Białego Domu w Waszyngtonie.
15:09 biały dom - siedziba amerykańskich prezydentów___21690_tr_1-1_113332973429f836[00].mp3 Biały Dom - audycja z cyklu "Cztery pory roku". (PR, 20.01.1993)
W rezydencji amerykańskich prezydentów mieszkali wszyscy przywódcy Stanów Zjednoczonych, z wyjątkiem pierwszego. Gdy Jerzy Waszyngton obejmował rządy, nie tylko nie było jeszcze Białego Domu, ale nawet stolicy amerykańskiego państwa.
Przed rokiem 1800 parlament młodej amerykańskiej republiki obradował rotacyjnie w ośmiu miastach. Łatwo sobie wyobrazić panujący wówczas chaos i utrudnienia organizacyjne. Dlatego też Kongres, przy akceptacji Jerzego Waszyngtona, wydał salomonowy wyrok o budowie federalnej stolicy kraju w zupełnie nowym miejscu. W szczerym polu, nad rzeką Potomak, na pograniczu stanów Maryland i Wirginia wykrojono regularny prostokąt ziemi i nazwano go District of Columbia. Pośrodku zaczęto budować prawdziwą stolicę – Waszyngton.
Na początku powstał gmach parlamentu i siedziba prezydenta autorstwa Jamesa Hobana. Pierwszym rezydentem został drugi prezydent Stanów Zjednoczonych – John Adams.
Po pożarze w 1814 roku rezydencję z pietyzmem odbudowano, na zewnątrz wykańczając budynek na biało. Stąd nazwa Biały Dom, choć do oficjalnego obiegu weszła dopiero na początku XX wieku za sprawą Theodore’a Roosevelta, który tym mianem zaczął sygnować swoją korespondencję.
Mimo szeregu modernizacji, rozbudowy i gruntownej przebudowy wnętrz, za każdym razem zachowano pierwotny, klasycystyczny kształt rezydencji. Dziś cały kompleks liczy 132 pomieszczenia. Jest to symbol, a jednocześnie miejsce pracy i życia prezydenta oraz jego najbliższych współpracowników.
mjm
