Mali świadkowie piekła Rosji

Doświadczyły spraw, przed którymi dzieci powinny być chronione. Dlatego wojny nie zapomniały nigdy. Ich wspomnienia spisała Swietłana Aleksijewicz w książce "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy".

Fragment okładki książki "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy" Swietłany Aleksijewicz

Foto: materiały promocyjne

- Twórczyni reportażu nie zabiera głosu, pozwalając przemawiać swoim rozmówcom. Od siebie dodaje tylko parę słów wstępu - mówili w Dwójce Lidia Ostałowska i prof. Jerzy Kochanowski o nowo wydanej w Polsce książce Swietłany Aleksijewicz.

Goście "Rozmów po zmroku" zauważyli, że w pierwszej swojej książce "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" Swietłana Aleksijewicz obiera drogę przeciwną, czyli zadaje pytania. - Jeśli chodzi o "Ostatnich świadków", język tej książki pozwala zgadnąć, że mimo wszystko autorka nie odeszła daleko od tej metody. Można wyczuć, że ingerowała w wypowiedzi dzieci, odświeżała ich pamięć. Da się nawet usłyszeć pytania, jakie zadawała - powiedziała Lidia Ostałowska. Zgodził się z nią prof. Kochanowski, który dodał, że trudno czynić z tego zarzut autorce, mającej za sobą lata przerabiania wciąż tego samego tematu.

Książkę "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głosy dziecięce" Swietłana Aleksijewicz wydała w tym samym roku, co poprzednią. Jak opowiadał prof. Kochanowski, wydanie reportażu "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" nie przyszło jej łatwo. - W latach 80. można już było pisać śmielej, ale to dzieci, a nie kobiety "pasowały" do wypracowanego schematu. Wizja wojny przedstawiana przez kobiety diametralnie różniła się od tej przekazywanej w szkołach, to trudno było przełknąć - powiedział.

Rozmawiała Katarzyna Nowak.

mk