"Poczytajki Pomagajki". Oślepiony miś i inne dziecięce traumy

Te książki mają pomóc dzieciom przetrwać ciężkie dla nich chwile. Jedna z historii opisanych przez Grzegorza Kasdepke dotyczy traumatycznego przeżycia z dzieciństwa, gdy mama wyniosła jego zabawki do piwnicy.

Okładka książki "Sama. Listy z piwnicy"

Foto: materiały prasowe

Bohaterowie serii "Poczytajki Pomagajki" to: Nieśmiałek, Dokuczalska, Chorowitek i Gadulska. Autorzy wszystkich opowiadań to doskonali obserwatorzy dzieci, ich środowiska, problemów i radości; często czerpali z własnych doświadczeń. Nowa seria książek ma pomóc najmłodszym w przełomowych dla nich momentach: kiedy sytuacja w rodzinie jest napięta, gdy z domowego zacisza trafiają do środowisk szkolnych lub przedszkolnych oraz gdy spotykają różnych od siebie rówieśników.
O czym poczytamy w tomie "Sama. Listy z piwnicy" Grzegorza Kasdepki? O pewnej bardzo samotnej dziewczynce, której rodzice są w separacji. O jej mamie, która nie umie sobie poradzić z samotnością. O tacie, do którego Sama bardzo tęskni.
Grzegorz Kasdepke - odkąd przeczytał "Niebezpieczne związki” - pragnął napisać książkę, która by w jakiś sposób do nich nawiązywała, a dopiero później pomyślał, że to byłoby "wariactwo napisać ją z myślą o dzieciach”. – Mam nadzieję, że mi się udało – dodał w "Kwadransie bez muzyki".
"Sama. Listy z piwnicy" to historia współczesna, ale jej korzenie sięgają do jego dzieciństwa. Autor był dzieckiem, którego mama postanowiła pewnego dnia zrobić porządek z zabawkami i "część z nich zostało wyeksmitowanych do piwnicy”. Chociaż był wówczas ośmiolatkiem, to pamięta, że bardzo przeżył to, że zabawki, którymi bawił się w wieku 3 i 4 lat "tkwią samotnie w brudnej, ciemnej, zakurzonej piwnicy”.
Inna historia - o lisie - jest i śmieszna i tragiczna. W latach 80. jego mama przyniosła do domu skórę lisa, z pyszczkiem, łapkami, ogonem – takie ozdoby nieraz wisiały na ramionach modnych pań w tamtych czasach. – Napełnił mnie on jednak zgrozą, gdyż patrzył na mnie oczami, które dobrze znałem. Tknięty złym przeczuciem pobiegłem do piwnicy i w tekturowym punkcie z zabawkami wygrzebałem mojego starego misia. On wyciągnął do mnie łapki niczym Jurand ze Spychowa, zamiast jego oczu zobaczyłem nitki. Został oślepiony, a ja wpadłem w histerię – wspominał pisarz.
Później mama przeprosiła go za ten czyn i z powrotem przyszyła pluszakowi oczy.
Audycję prowadziła Aldona Łaniewska-Wołłk.
pp/mc