Halina Herbert-Żebrowska: myślałam, że Zbigniew to nowa zabawka

Małego Zbigniewa Herberta nazywano Zbyszkiem, Zbysiem, Byniem oraz Butkiem. Stosunki między rodzeństwem były bardzo dobre, jeśli nie liczyć ich pierwszego spotkania. Mała Halina, ujrzawszy nowo narodzonego braciszka, postanowiła sprawdzić, czy ma oko.

Zbigniew, Halina i Janusz Herbertowie w końcu lat 30.

Foto: Wikimedia/CC

Dzieciństwo młodych Herbertów - Haliny, Zbigniewa i Janusza - było szczęśliwe. Wielopokoleniowa rodzina składała się z babci, matki, ojca oraz trójki dzieci. - To było bardzo ważne. Nie byliśmy budzeni o świcie i prowadzeni zimowym porankiem do przedszkola. Zwykle mama, babcia, i jeszcze gosposia, przeważnie miła osoba, były w domu. To luksus, który dziś jest trudny do wyobrażenia - powiedziała Halina Herbert-Żebrowska.

Gdy miała półtora roku, urodził się Zbigniew. - Był bardzo dorodnym noworodkiem, dużym, z potężnym głosem, gdy płakał – opowiadała siostra przyszłego pisarza. - W klinice położniczej mówiono, że urodził się Zbyszko Cyganiewicz - dodała, odnosząc się do polskiego zapaśnika, który w pierwszych dekadach XX wieku cieszył się międzynarodową sławą.

Zobacz serwis specjalny Herbert.polskieradio.pl >>>

Pierwsze spotkanie z bratem było bardzo dramatyczne. - Słowo "brat" niewiele mi wtedy mówiło - wspominała Halina Herbert-Żebrowska. - Myślałam, że to nowa zabawka dla mnie. Ponieważ miałam dużą lalkę, która zamykała oczy, a Zbyszka zobaczyłam z jednym okiem zamkniętym, włożyłam tam palec, by sprawdzić, czy coś tam jest. Wtedy się rozpłakał. Później jednak wszystko układało się bardziej harmonijnie - mówiła ze śmiechem.

90. rocznica urodzin Zbigniewa Herberta w Dwójce >>>

Więcej o dzieciństwie poety, atmosferze domu rodzinnego, wspólnych zabawach, a także o międzywojennym Lwowie – w nagraniu audycji "Spotkania po zmroku", którą w dniu 90. rocznicy urodzin Zbigniewa Herberta przygotowała Dorota Gacek.

mc/mm