- Czarny pokój narodził się w 1973 roku. Było to pomieszczenie zaprojektowane przez prof. Oskara Hansena. Stworzył on przestrzeń, w której mieli się czuć dobrze kompozytorzy i realizatorzy. Jednym z pomysłów na to miejsce było właśnie pomalowanie ścian i sufitu na czarno. Chodziło o to, by osoby, które wchodziły do tego pomieszczenia, nie widziały granic - tłumaczył prof. Krzysztof Szlifirski.
W jakim sensie reżyser dźwięku był "łącznikiem między kompozytorem a warsztatem technicznym"? Jaki "nowy język" był potrzebny do "eksperymentowania"? I w jakiej mierze Studio Eksperymentalne Polskiego Radia stanowiło "enklawę wolności"? Zapraszamy do wysłuchania audycji.
"Taśmociął" – opowieść o Eugeniuszu Rudniku>>>
Punktem wyjścia rozmowy o legendarnym radiowym studiu była książka "Czarny pokój i inne pokoje" - pierwsza z serii publikacji poświęconych Studiu Eksperymentalnemu Polskiego Radia, jakie opracowują Fundacja Automatophone wraz z Muzeum Sztuki w Łodzi. Redaktorzy Michał Libera i Michał Mendyk zebrali w tym tomie teksty poświęcone powołaniu do życia Studia (dział "Początki"), relacjom placówki z kompozytorami ("Rozwinięcia"), twórczości w polu muzyki ("Analizy") i interdyscyplinarnym przedsięwzięciom ("Rozszerzenia"), a także rozmowy z: Krzysztofem Szlifirskim, Krzysztofem Knittlem, Ewą Guziołek-Tubelewicz, Barbarą Okoń-Makowską i Tadeuszem Sudnikiem.
***
Prowadzi: Jakub Kukla
Goście: prof. Barbara Okoń-Makowska i prof. Krzysztof Szlifirski
Data emisji: 19.03.2019
Godzina emisji: 16.30
Materiał został wyemitowany w audycji "Wybieram Dwójkę".
jp/bch
