- Szostakowicz bardzo interesował się muzyką Grażyny Bacewicz, a Witolda Lutosławskiego nazywał wielkim mistrzem - mówi najważniejszy polski znawca twórczości rosyjskiego klasyka. - Warto pamiętać, że jego dziadek był Polakiem i brał udział w Powstaniu Styczniowym. Zresztą Szostakowicz mówił trochę w naszym języku.
Krzysztof Meyer zaznacza, że w trwającej kilkadziesiat lat znajomości wielki rosyjski mistrz unikał tematów osobistych i biograficznych. Raz tylko opowiedział wstrząsającą historię o losie artysty prześladowanego przez system totalitarny. Otóż pewnego razu oficer NKWD oskarżył Szostakowicza o przynależność do grupy spiskowców skupionej wokół marszałka Tuchaczewskiego i czyhającej na życie samego Stalina. Kompozytora uratował fakt, że dzień później aresztowany został właśnie ów oficer...
W rozmowie z Anną Skulką Krzysztof Meyer zdradza także, jak udało mu się poznać Szostakowicza; wspomina swoich innych mistrzów, w tym Nadię Boulanger i Witolda Lutosławskiego; wreszcie opowiada o własnej twórczości muzycznej. Zachęcamy do wysłuchania wywiadu z dwójkowej audycji "Słowa po zmroku".
VIDEO
Krzysztof Meyer (ur. 1943 w Krakowie) to ceniony polski kompozytor, pianista, pedagog i autor książek o muzyce. Jest uczniem Stanisława Wiechowicza i Krzysztofa Pendereckiego, absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie (dyplomy z kompozycji, 1965, i teorii muzyki, 1966). W latach 1966-87 nauczał kompozycji i przedmiotów teoretycznych w Akademii Muzycznej w Krakowie, a od 1987 jest profesorem kompozycji w Hochschule für Musik w Kolonii. Ponadto w sezonie 1991/92 był composer-in-residence w Filharmonii Kolońskiej, a w 1996 - na festiwalu w Seattle. Jego muzyka była wykonywana w wielu najważniejszych ośrodkach muzycznych, m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Berlińskiej Filharmonii i wiedeńskim Wiener Musikverein.
Ważną częścią działalności Krzysztofa Meyera jest muzykologia. Jest on znawcą twórczości Dymitra Szostakowicza, autorem przetłumaczonej na kilka języków, fundamentalnej monografii tego kompozytora, którego operę "Gracze" ukończył i doprowadził do wystawienia w 1981 roku. Wspólnie z żoną napisał dwutomową biografię Witolda Lutosławskiego.
