C. K. Norwid "Czarne kwiaty", "Białe kwiaty". Czyta Zbigniew Zapasiewicz

Ostatnia aktualizacja: 04.01.2021 13:00
W Roku Cypriana Kamila Norwida przypomnieliśmy mistrzowską interpretację cyklów prozy "Czarne kwiaty" i "Białe kwiaty", nagraną przez Zbigniewa Zapasiewicza w 2001 roku.
Zbigniew Zapasiewicz
Zbigniew ZapasiewiczFoto: Andrzej Ryczyński/PAP

1200_Norwid.jpg
Rok 2021 Rokiem Cypriana Kamila Norwida

"Rzeczy tu opisane Czarnymi kwiatami zwę: wierne są jak podpisy świadków, którzy pisać nie umiejąc, znakami krzyża niekształtnie nakreślonego podpisują się" – tak kończy swoje prozatorskie arcydzieło Cyprian Kamil Norwid. Bezpośrednią inspiracją powstania Czarnych kwiatów była nagła śmierć Paula Delaroche’a. Norwid odwiedził go w jego pracowni tuż przed zgonem malarza. Pożegnalne słowa artysty nasunęły poecie pomysł, by opisać ostatnie spotkania z wybitnymi twórcami, których znał. Byli to Stefan Witwicki, Fryderyk Chopin, Juliusz Słowacki, Adam Mickiewicz. Norwid wplótł w swoją opowieść wspomnienie o jeszcze jednej osobie – pięknej kobiecie zobaczonej na pokładzie statku płynącego przez Atlantyk, które wkrótce potem zmarła.

Czytaj też:

Czarne kwiaty autor przesłał do Krakowa Lucjanowi Siemieńskiemu. Ukazały się w "Dodatku"  do pisma "Czas" datowanym na grudzień 1856 roku. Juliusz Wiktor Gomulicki nazwał ten utwór "suitą nekrologiczną". Znawca i edytor Norwida napisał o Czarnych kwiatach: "Norwid osiągnął wyżyny artyzmu nie dlatego, że opisał na ich kartach kilka przedziwnych epizodów z życia wybitnych ludzi, ale dlatego, że opisując te epizody, bez wyjątku omroczone zbliżającym się zgonem bohaterów, całkowicie zrezygnował z wszelkiego rodzaju ozdobników stylistycznych, unikając jak gdyby stylu przez uszanowanie dla rzeczy opisywanej, a z siebie samej zupełnej i zajmującej".

Niemal natychmiastowe ogłoszenie Czarnych kwiatów zmobilizowało Norwida do napisania Białych kwiatów. Zostały one zaprezentowane w  numerze "Dodatku" z lutego roku 1857. W tym tekście autor odwołuje się z kolei do swoich wspomnień z Ameryki i podróży przez Ocean. Tworzy w tym tekście teorię ciszy. Jak pisze Gomulicki Białe kwiaty stanową dialektyczne dopełnienie i objaśnienie Czarnych kwiatów.

Roku Cypriana Kamila Norwida przypomnieliśmy mistrzowską interpretację obu tych dzieł nagraną przez Zbigniewa Zapasiewicza w 2001 roku.

***

Tytuł audycji: Książka do słuchania

Data emisji: 4.01.2021

Godzina emisji: 19.15