Patryk Zakrocki, Piotr Mełech i Paweł Domagalski dają się ponieść kontemplacyjnej energii pustyni. Jak wspomina pomysłodawca projektu, Patryk Zakrocki, wszystko naprawdę zaczęło się na piachu – od jego rezydencji artystycznej na wielkim drewnianym galarze solnym.
- Polega to na tym, że galar płynie w wakacje z Gdańska do Krakowa, a zaproszeni artyści pracują na nim i muszą przeżyć te dni, rozbijając namioty na piaszczystym brzegu Wisły – wyjaśniał Patryk Zakrocki – Jako artysta niewizualny też wziąłem sobie co do pracy. Poszedłem wakacyjnym tropem, padło na gitarę. Od jakiegoś czasu wracała do mnie gitara. Jako skrzypek, altowiolista, poczułem niezwykły komfort tego, że można siedzieć na piachu, z leżącym na ciele instrumentem, na którym wszystko można zagrać, w międzyczasie prowadząc rozmowę. Ten Polski Piach naprawdę wziął się z tego, że było dużo czasu, dużo słońca i dużo piachu. W naturalny sposób gra się coś transowego, na wolnych rytmach. Podoba mi się taka muzyka która nie jest intelektualna, a wynika z pierwotnej pulsacji – dodał Zakrocki.
W muzyce Polskiego Piachu przebijają się piaszczyste klimaty delty Missisipi, Sahary, ale i Wisły. Nie brakuje inspiracji muzyką saharyjską, jak choćby Tinariwen, Ali Farka Toure, ale też Robertem Johnsonem. Niebagatelną inspiracją był także wczesny blues delty Missisipi, minimalnego, wydobytego z jednego instrumentu i wokalu.
- Na pewno nie jest to muzyka, która daje pożywkę z analitycznego odbioru, obserwacji, jak ktoś ogrywa daną harmonię. Dlatego ona jest bliska muzyce tradycyjnej. Chodzi o wewnętrzną pulsację, połączenie energii i uczuć.
Powyższe dało się odczuć podczas Konkursu Muzyki Folkowej. Być może zespół Polski Piach był najdalej od polskich źródel w porównaniu z innymi zespołami, jednak z pewnością przez ich twórczość przemawiają uniwersalne emocje.
- Po festiwalu zacząłem zadawać sobie pytanie: jakby brzmiała muzyka polskiej wsi, gdyby były na niej gitary, które w przedziwny sposób tam nie trafiły… Po kontakcie z Maćkiem Filipczukiem usłyszałem, że w okolicach Powiśla jest właśnie taka „wolno płynąca” muzyka. Chciałbym to zgłębić. Ale jestem pewny, że gdyby gitary były na polskiej wsi, grano by bluesa. Słyszę go, choćby w tych tęsknych zaśpiewach! Gdy ludzka dusza wyraża swoje tęsknoty i pragnienia, ta nuta jest uniwersalna – wspominał założyciel Polskiego Piachu.
Co jeszcze zwróciło uwagę Patryka Zakrockiego podczas tegorocznej "Nowej Tradycji"?
- Radical Polish Ansambl zdobyło moje serce. To muzyka, która jest mi bliska: współczesny sonoryzm wespół z muzyka polską, którą znamy. Było to świetne i bardzo smaczne połaczenie . Z uwaga słuchałem też kwartetu Endless oraz zespoły Transatlantyk. Nie sposób nie wspomnieć o Kapeli ze Wsi Warszawa, których występ, co prawda niekonkursowy, był dla mnie wspaniałym przeżyciem.
Słuchaliśmy także:
Anatolijski rock, czyli „nowa tradycja” wykształcona w Turcji w latach 60. W wykonaniu Deryi Yildirim i Grup Şimşek. Wysłuchany przez nas utwór był zapowiedzią albumu Grup Şimşek, którego premiera planowana jest na czerwiec br.
Raga pt. „Rajastan-Andalusia”, z albumu „Del Canto Gitano” sięgającego do korzeni andaluzyjskiej muzyki cygańskiej, ukazującej motywy muzyczne składające się na współczesne flamenco. Twórcą jest gitarzysta – Ignacio Lusardi Monteverde, muzyk flamenco, producent.
Ola Bilińska „Liebelid”. Muzyka przedwojenna, pieśni miłosne jidysz nagrane przez artystkę w 2016. Dziś (27.05.2021) do wysłuchania na żywo w streamingu z Filharmonii Szczecińskiej.
***
Tytuł audycji: Źródła
Prowadziła: Magdalena Tejchma
Gość: Patryk Zakrocki (Polski Piach)
Data emisji: 27.05.2021
Godzina emisji: 15.15
mg
