Trybunał wybrał najlepszego Brittena

- Muzyka Brittena nie jest łatwa, jej piękno jest pięknem do którego trzeba się wspinać na paluszki - mówił w Dwójce Piotr Kamiński, jeden z członków jury Płytowego Trybunału Dwójki, który tym razem oceniał wykonania opery "Billy Budd".

Foto: Grzegorz Śledź

Rok 2013 to nie tylko rok Verdiego i Wagnera, ale także Benjamina Brittena. Angielski kompozytor urodził się dokładnie 22 listopada 1913 roku. W polskich teatrach operowych próżno szukać dzieł Brittena, ale na "Trybunał" mogą Państwo liczyć.
W audycji słuchaliśmy opery "Billy Budd", która swoją premierę miała w Covent Garden w Londynie w 1951 roku.
Tradycyjnie było sześć interpretacji i z nich wybieraliśmy najlepszą.  
Zdaniem naszego jury (Dorota Kozińska, Piotr Kamiński i Wojciech Michniewski) najlepszą interpretacją opery Brittena była ta wykonana przez skład:

Philip Langridge – tenor (Edward Fairfax Vere), Simon Keenlyside – baryton (Billy Budd), John Tomlinson – bas (John Claggart), Alan Opie - baryton (Mr Redburn), London Symphony Chorus, Tiffin Boys Choir, London Symphony Orchestra , dyr. Richard Hickox (Chandos 2000)

***
W audycji słuchaliśmy także następujących nagrań:
Peter Pears – tenor (Edward Fairfax Vere), Peter Glossop – baryton (Billy Budd), Michael Langdon – bas (John Claggart), John Shirley-Quirk - bas/baryton (Mr Redburn), Ambrosian Opera Chorus, London Symphony Orchestra, dyr. Benjamin Britten (nagranie: Londyn 1967; LP Decca 1968/reedycja box “Britten Operas I”, Decca 2004, 8 CD)
 Anthony Rolf Johnson – tenor (Edward Fairfax Vere), Thomas Hampson – baryton (Billy Budd), Eric Halfvarson – bas (John Claggart), Russell Smythe – baryton (Mr Redburn), Boys from Manchester Boys Choir, Gentelmen of The Halle Choir & Northern Voices, Halle Orchestra, dyr. Kent Nagano (Manchester, live 1997; Erato 1988/Warner Classics 2011)
Neil Shicoff – tenor (Edward Fairfax Vere), Bo Skovhus – baryton (Billy Budd), Eric Halfvarson – bas (John Claggart), Robert Bork – bas (Mr Redburn), Chór i Orkiestra Wiedeńskiej Opery Państwowej, dyr. Donald Runnicles (live 12.02.2001, Orfeo 2003 – seria “Wiener Staatsoper Live”

Ian Bostridge – tenor (Edward Fairfax Vere), Nathan Gunn – baryton (Billy Budd), Gidon Saks – bas/baryton (John Claggart), Neal Davies – bas/baryton (Mr Redburn), Gentelmen of The London Symphony Chorus, London Symphony Orchestra, dyr. Daniel Harding (live, Barbican, Londyn 5-9 grudnia 2007, Virgin Classics 2008)


John Mark Ainsley – tenor (Edward Fairfax Vere), Jacques Imbrailo – baryton (Billy Budd), Philip Ens – bas (John Claggart), Iain Paterson – bas/baryton (Mr Redburn), The Glyndebourne Chorus, London Philharmonic Orchestra, dyr. Sir Mark Elder (Glyndebourne Opera House, maj/czerwiec 2010; CD Glyndebourne Productions 2012)

***

Plan słuchania był następujący:

I runda
Epizod z czasów wojny angielsko-francuskiej. Rok 1797.
Na statku pojawiają się trzej poborowi z przymusu: Red Whiskers, Artur Jones i Billy Budd. Ten ostatni nie tylko robi na wszystkich doskonałe wrażenie, ale jako jedyny zna fach marynarski. Niestety ma jedną wadę: pod wpływem silnych emocji zaczyna się jąkać. John Claggart, znienawidzony przez wszystkich podoficer porządkowy, wyznacza mu stanowisko: bocianie gniazdo. Billy jest zachwycony – śpiewa pieśń Billy Budd, king of the birds. Ale w swej naiwności wymienia nazwę poprzedniego statku, na którym pracował – „Prawa Człowieka” – co powoduje ogólną konsternację.
(akt I, scena 1)
Your name? – Billy Budd, king of the birds
II runda
W obecności kapitana Claggart oskarża Budda o sprzyjanie wrogom. Ponoć Billy Budd miał proponować kolegom z załogi francuskie pieniądze za udział w buncie. (Co oczywiście było historią wyssaną z palca).
(akt 2, scena 2)
William Budd, I accuse you… - John Claggart

III runda

Billy Budd przywiązany do dział oczekuje o poranku na egzekucję.
(akt 2, scena 3)
Look! Through the port comes the moon-shine astray! – Billy Budd

Finał

Były dowódca statku Jego Królewskiej Mości "Indomitable” ("Nieposkromiony”) kapitan Vere wspomina historię z Buddem. Dręczą go wyrzuty sumienia, myśli o łasce, której nie udzielił młodemu chłopakowi.

(epilog)

We committed his body to the deep - Vere

***
To była ostatnia audycja z cyklu “Kto słucha nie błądzi” przed wakacjami. Ponownie spotkamy się w sobotę 14 września o godz. 17.00.
Wśród jesiennych planów: Etiudy Fryderyka Chopina, Już się zmierzcha, muzyka na kwartet Henryka Mikołaja Góreckiego, Pasja wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego i Requiem Giuseppe Verdiego.
 
Do usłyszenia i do zobaczenia
Jacek Hawryluk