Decyzją Dwójkowego jury - Dorota Kozińska, Kacper Miklaszewski i Adam Suprynowicz - najlepszym nagraniem II Tria fortepianowego Es-dur Franza Schuberta jest:
Beaux Arts Trio: Menahem Pressler – fortepian, Isidore Cohen – skrzypce, Bernard Greenhouse – wiolonczela (La Chaux-de-Fonds, Szwajcaria 5/1984: 2 CD Philips 1985)
Album ten pokonał następujące wydawnictwa:
- Mieczysław Horszowski – fortepian, Alexander Schneider – skrzypce, Pablo Casals – wiolonczela (Festival de Prades 1952; LP Philips 1958 (mono)/CBS 1976)
- Artur Rubinstein – fortepian, Henryk Szeryng – skrzypce, Pierre Fournier – wiolonczela (Victoria Hall, Genewa 13-19.04.1974; LP RCA 1975/CD “The Rubinstein Collection vol. 73” RCA/BMG 1999)
- Jos van Immerseel – fortepian, Vera Beths – skrzypce, Anner Bylsma – wiolonczela (Holandia 1996; CD Sony “Vivarte” 1996/CD Sony Classical 2003)
- Frank Braley – fortepian, Renaud Capuçon – skrzypce, Gautier Capuçon – wiolonczela (Grenoble 10-12.09.2006; 2 CD Erato/Warner 2007)
- Andreas Staier – pianoforte (Christopher Clarke 1996, na podstawie instrumentu Conarada Grafa, Wiedeń, 1827); Daniel Sepec – skrzypce (Lorenzo Storioni, Cremona 1780); Roel Dieltiens – wiolonczela (Marten Cornelissen 1992, na podstawie instrumentu Stradivariusa) (Berlin Studio Teldex 2015; 2 CD Harmonia Mundi 2016)
Przebieg przesłuchań wyglądał następująco:
I runda
Allegro (fragm.)
II runda
Andante con moto (fragm.)
III runda
Scherzo. Allegro moderato (fragm.)
Finał
Allegro moderato (fragm.)
***
Franciszek Schubert ukończył dwa tria fortepianowe: B-dur i Es-dur. To drugie było jedną z jego ostatnich kompozycji. Datuje się ją na listopad 1827 roku, drukiem ukazała się rok później, krótko przed śmiercią kompozytora, która nastąpiła 19 listopada 1828 roku. W tym przypadku do Schuberta uśmiechnęło się szczęście, dane mu było bowiem wysłuchać Tria. Pisał tak: "Ostatnio zostało wykonane u Schuppanzigha moje Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę i bardzo się podobało…".
Ciekawa jest dedykacja, a właściwie jej brak. Ponoć wydawca zagadnął o nią kompozytora. Ten zaś odpowiedział: "Utwór ten dedykowany jest tylko temu, komu się podoba. To jedyna intratna dedykacja".
Robert Schumann porównał pierwsze trio z drugim: "Trio Es-dur jest bardziej otwarte, męskie i dramatyczne, podczas gdy B-dur – bardziej skryte, kobiece i liryczne".
***
Tytuł audycji: Kto słucha, nie błądzi, czyli Płytowy Trybunał Dwójki
Prowadzi: Jacek Hawryluk
Goście: Dorota Kozińska, Kacper Miklaszewski i Adam Suprynowicz
Data emisji: 4.02.2017
Godzina emisji: 17.00
