Najlepsze wykonanie Sześciu suit na wiolonczelę solo (bez basu) wybierało jury w składzie: Dorota Kozińska, Kacper Miklaszewski i Marcin Zdunik. Zwyciężyło nagranie:
Pieter Wispelwey – wiolonczela (Barak Norman 1710) (nagranie: Valkkoog, Holandia 1998; CD Channel Classics 1998)
Pozostałe nagrania:
- Pierre Fournier – wiolonczela (nagranie: Beethovensaal, Hannover, 12/1960; LP Archiv - Polydor 1961/CD DG “Originals” 1996)
- Anner Bylsma – wiolonczela (Antonio Stradivarius “le Servais”, Cremona 1701) (nagranie: The American Academy of Arts and Letters, Nowy Jork, 29-31.01.1992; CD Sony Classical “Vivarte” 1992)
- Mścisław Rostropowicz – wiolonczela (nagranie: Bazylika Świętej Marii Magdaleny w Vezelay, 9-26.03.1991; CD EMI 1995)
- Andrzej Bauer – wiolonczela (francuski instrument z połowy XIX wieku) (nagranie: Kościół O.O. Franciszkanów, Nowe Miasto, Warszawa, grudzień 1996; CD Accord 1999)
- Steven Isserlis – wiolonczela (“Feuremann” Stradivarius, 1730) (nagranie: Henry Wood Hall Londyn, 4-8.12. 2005, 17-19.2006; CD Hyperion 2007)
- David Watkin – wiolonczela (Francesco Rugieri, Cremona ok. 1670) (nagranie: The Robin Chapel, Edynburg: 2013 – 26.03, 19.06, 21-22.06, 10-12.12; CD Resonus Limited 2015)
- Yo-Yo Ma – wiolonczela (nagranie: Mechanics Hall, Worcester, Massachusetts, 12-15 grudnia 2017; CD Sony Classical 2018)
W tej odsłonie Trybunału wprowadziliśmy inny system eliminacji w I rundzie. Przygotowaliśmy 8 nagrań i zastosowaliśmy system pucharowy, czyli po wysłuchaniu pary, jurorzy od razu wyeliminowali jedną interpretację. W ten sposób do rundy II dotarły cztery wykonania.
W drugim etapie mieliśmy przygotowane miejsce dla jednego, odrzuconego przez jurorów, nagrania. Tzw. „drugą szansę” otrzymała interpretacja wybrana przez słuchaczy zgromadzonych w Studiu im. Szpilmana. W II rundzie wysłuchaliśmy więc pięciu nagrań, w rundzie III – trzech, w finale – dwóch.
Plan słuchania wygląda następująco:
I runda
Prélude (I Suita G-dur, BWV 1007)
II runda
Courante (V Suita c-moll, BWV 1011)
III runda
Sarabande (II Suita d-moll, BWV 1008)
Finał
Bourrée I/II (III Suita C-dur, BWV 1009)
***
Bach napisał Sześć suit na wiolonczelę solo (bez basu) podczas pobytu w Köthen. Dokładna chronologia ich powstawania nie jest już chyba możliwa do otworzenia. Drukiem utwory ukazały się dopiero w latach 20. XIX wieku, ale i tak jeśli je grywano, to głównie w opracowaniach, aranżacjach czy z dodanym akompaniamentem. Taki popełnił nawet Robert Schumann. Do początku XX wiek Suity pozostawały mało znane, dopóki na ich trop nie wpadł niejaki… Pablo Casals.
***
Tytuł audycji: Kto słucha nie błądzi, czyli Płytowy Trybunał Dwójki
Prowadzi: Jacek Hawryluk
Goście: Dorota Kozińska, Kacper Miklaszewski i Marcin Zdunik
Data emisji: 1.12.2018
Godzina emisji: 17.00
mko
