"Johann Sebastian Bach wykorzystywał niemal wszystkie zastane formy muzyczne swoich czasów; używał ich oczywiście twórczo i czasem w sposób oryginalny. Sonata jest w jego twórczości reprezentowana bogato i różnorodnie, a wśród dzieł tego rodzaju najważniejsze miejsce zajmują sonaty z udziałem skrzypiec. Przypuszcza się, że wiele spośród nich mogło powstać w okresie działalności na dworze w Köthen" pisze Piotr Maculewicz w książeczce do płyty. – Pracodawca Bacha – muzykalny książę Leopold – otaczał się znakomitymi wirtuozami i chłonął najbardziej aktualny repertuar, w tym najmodniejszy – włoski. Na pewno wtedy powstały epokowe „Sei solo a violino”, znane z autografu datowanego na rok 1720, w skład których weszły trzy sonaty i trzy partity (czyli suity lub sonaty da camera) na skrzypce solo – wyjątkowo, co podkreślał sam tytuł – senza basso. Jednak datowanie innych dzieł kameralnych Bacha jest trudne, zachowały się bowiem na ogół tylko w rękopiśmiennych kopiach uczniów. Co ciekawe, żaden z tych utworów nie został wydany drukiem, choć zapotrzebowanie na taki repertuar było ogromne. Wybitny badacz twórczości Bacha – Christoph Wolff – przypuszcza, że powodem była bezkompromisowość autora, który nie czynił żadnych ustępstw wobec muzycznych dyletantów, a swe utwory komponował z myślą o muzykach o najwyższych umiejętnościach: zapewne o sobie i swych uczniach oraz synach.
Paweł Łosakiewicz (skrzypce) oraz Lilianna Stawarz (klawesyn) – wybitni interpretatorzy muzyki dawnej – postanowili wspólnie nagrać 6 Sonat na skrzypce i klawesyn obbligato BWV 1014–1019 Johanna Sebastiana Bacha, a ich mistrzowskie interpretacje potwierdzają słowa Maculewicza – utwory te powstały z myślą o muzykach o najwyższych umiejętnościach. Pełno tu ukrytych subtelności, gra artystów jest lekka i wciągająca, a zarazem doskonale oddająca intencje kompozytora z Lipska. Jest to zarazem kolejna płyta w dorobku każdego z tych utytułowanych muzyków, w ubiegłym roku Lilianna Stawarz otrzymała Fryderyka za płytę z oratorium Antonio Caldary – Maddalena ai piedi di Cristo (w kategorii Album Roku – Muzyka Dawna), zaś wydany z Chopin University Press album Pawła Łosakiewicza 12 Fantazji na skrzypce solo / G. F. Telemann stanowi pierwsze polskie nagranie fonograficzne kompletu fantazji G.Ph. Telemanna.
Słuchając tego duetu, nieodparcie mam wrażenie przyciągania kontrastów. On – jakby chciał mówić za dwoje. Ona – przeciwnie; rozmarzona, za wszelką cenę pozostająca w tle. Przedziwny związek nieco kapryśnych skrzypiec i piekielnie poważnego klawesynu. Ale czy właśnie nie na tak szerokim diapazonie rozpięta jest muzyka Jana Sebastiana? Czasami wstrząsająco poważna, innym razem rozkosznie radosna. 6 Sonat na skrzypce i klawesyn… dwojga doświadczonych artystów, którym nie jest wszystko jedno
Jacek Hawryluk, Program 2 Polskiego Radia
CD1
I Sonata h-moll
1. Adagio 03:44
2. Allegro 02:56
3. Andante 03:18
4. Allegro 03:39
II Sonata A-dur
5. Dolce 02:59
6. Allegro 03:18
7. Andante 03:12
8. Presto 04:33
III Sonata E-dur
9. Adagio 04:50
10. Allegro 03:11
11. Adagio ma non tanto 05:04
12. Allegro 04:20
total time: 48:14
CD2
IV Sonata c-moll
1.Largo 04:27
2. Allegro 04:35
3. Adagio 03:36
4. Allegro 04:39
V Sonata f-moll
5. [Largo] 06:04
6. Allegro 04:34
7. Adagio 02:47
8. Vivace 02:27
9. Vivace 03:35
10. Largo 01:42
11. Allegro – harpsichord solo 03:21
12. Adagio 02:51
13. Allegro 03:29
total time: 48:14
Johann Sebastian Bach – 6 Sonat na skrzypce i klawesyn obbligato
BWV 1014–1019
Paweł Łosakiewicz – skrzypce
ilianna Stawarz – klawesyn
UMFC CD 112–113
Dofinansowano ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
materiały prasowe
