„Tosca” jest kolejnym spektaklem uznanej reżyserki w Teatrze Wielkim, po bardzo dobrze przyjętych przez publiczność i krytykę produkcjach: „Zagłada domu Usherów” Glassa w 2009, "Medeamaterial" w 2012, „Moby Dick” Knapika w 2014 i „Eros i Psyche” Różyckiego z 2017 roku.
„Tosca” to dramatyczna historia miłości bezradnej wobec bezdusznego aparatu państwa. Polityka, która przenika losy bohaterów, determinuje ich życiowe wybory.
Zgodnie z librettem akcja „Toski” toczy się w 1800 roku w Rzymie trawionym przez upadek wartości. Barbara Wysocka przeniosła bohaterów opery Pucciniego w lata 70te. XX wieku. Okres ten nazywano we Włoszech „latami ołowiu” nawiązując do ilości wystrzelonych kul, bezradności policji i strachu obywateli. To czas eskalacji przemocy politycznej i ulicznych starć prawicy i lewicy.
To w Rzymie lat 70tych, w atmosferze utraty zaufania do władzy, śpiewaczka Floria Tosca zakochuje się w malarzu Mario Cavaradossim. Tytułowa bohaterka i jej tragiczna miłość wyznaczają oś, wokół której rozgrywa się historia skazana na złe zakończenie. Od prapremiery „Toski” w rzymskim Teatro Constanzi minęło już prawie 120 lat, jednak ten duet miłości i zbrodni nie przestaje budzić wielkich emocji. Kim okaże się dzisiaj heroina gotowa targować się ze śmiercią o życie ukochanego?
O swojej bohaterce mówi reżyserka Barbara Wysocka
(...) atak z pozycji władzy jest czymś niewyobrażalnym. Przemoc przychodzi niespodziewanie, z zaskoczenia, trudno jej wtedy stawić opór. Przed takimi sytuacjami należy się bronić, ale umiejętności obrony trzeba się nauczyć. Dlatego Tosca nie jest dla mnie ani naiwna, ani słaba, ani nieświadoma. Tosca walczy, targuje się ze śmiercią o życie ukochanego, za wszelką cenę próbuje utrzymać kontrolę nad sytuacją, prowadzi negocjacje polityczne, w których ceną jest ona sama. Droga Toski do wolności jest nieco podobna do drogi Łucji z Lammermoor i prowadzi przez zbrodnię do samobójstwa. Przykre, że dla wielu kobiet dzisiaj jest to jedyna droga ucieczki z sytuacji przemocy.
Determinacja Toski nie ma jednak szans w świecie politycznej tyranii pozbawionym litości dla myślących i postrzegających świat inaczej. Para artystów, która przypadkiem trafia w świat politycznej rozgrywki, zostaje zniszczona przez jej mechanizmy. Dramatyczna akcja opery rozgrywa się na przestrzeni niespełna 24 godzin pełnych emocjonalnego napięcia. Finałem historii miłości uwikłanej w machinę polityki jest potrójna śmierć. Wszyscy główni bohaterowie giną.
Poczucie dysproporcji pomiedzy człowiekiem a systemem potęguje monumentalna scenografia projektu Barbary Hanickiej. Rzym Toski ujęty został w wielkoformatowych, ruchomych elementach architektonicznych podążających za dramaturgią i losami bohaterów.
Orkiestrę, zarówno podczas premiery jak i kolejnych spektakli, poprowadzi Tadeusz Kozłowski.
TOSCA – Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa wg sztuki Victoriena Sardou
Prapremiera: 14.01.1900, Rzym
Premiera tej inscenizacji: 23.02.2019, TW-ON
Oryginalna włoska wersja językowa z polskimi napisami
OBSADA
Tosca: Svetlana Kasyan, Ewa Vesin
Caravadossi: Massimo Giordano, Mickael Spadaccini
Scarpia: Mikołaj Zalasiński, Krzysztof Szumański
Angelotti: Jasin Rammal-Rykała
Zakrystianin: José Fardilha
Spoletta: Mateusz Zajdel
Sciarrone: Adam Kruszewski
Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego – Opery Narodowej
REALIZATORZY
Dyrygent: Tadeusz Kozłowski
Rezyseria: Barbara Wysocka
Scenografia: Barbara Hanicka
Kostiumy: Julia Kornacka
Choreografia: Jacek Przybyłowicz
Reżyseria świateł: Marc Heinz
Projekcje video: Lea Mattausch i Artur Sienicki
Projekty charakteryzacji i fryzur: Mateusz Stępniak
Przygotowanie chóru: Mirosław Janowski
Przygotowanie chóru dziecięcego: Danuta Chmurska
