Usłyszymy m.in. Koncert na czworo skrzypiec i wiolonczelę h-moll op. 3 nr 10 RV 580, Koncert na flet, smyczki i basso continuo g-moll op. 10 nr 2 RV 439 La notte, Koncert na 2 lutnie G-dur RV 532 i Koncert na dwa oboje, dwa klarnety i orkiestrę smyczkową C-dur RV 560 w wykonaniu uznanych artystów: Agaty Szymczewskiej, Jadwigi Kotnowskiej, Anny Radziejewskiej, Jakuba Jakowicza, Marka Niewiedziała i innych.
Główne motywy koncertów skrzypcowych z cyklu Cztery pory roku zna każdy. Należą do ścisłego kanonu standardów muzyki klasycznej. Nie wszyscy jednak wiedzą, że te urzekające melodie są zaledwie kroplą w morzu, jeśli chodzi o dorobek Antonia Vivaldiego, największego z włoskich przedstawicieli muzycznego baroku. Był on twórcą niezwykle płodnym, a liczba samych tylko skomponowanych koncertów oscyluje wokół pięciuset. Do tego dochodzą liczne sonaty, suity i opery. Choć znaczna część tej niebagatelnej spuścizny zaginęła, wiele spośród zachowanych utworów Vivaldiego stale przewija się w repertuarze filharmonii i oper na całym świecie.
Antonio Lucio Vivaldi, do którego z powodu rudych włosów przylgnął przydomek Il Prete Rosso (Rudy Ksiądz), urodził się w 1678 roku w Wenecji jako syn skrzypka z orkiestry bazyliki św. Marka. Wprawdzie jako jedyny z dziewięciorga rodzeństwa przyjął święcenia kapłańskie, jednak to muzyka, poznawana dzięki ojcu, stać się miała jego prawdziwym powołaniem. Był dla włoskiego baroku tym, kim Jan Sebastian Bach dla baroku niemieckiego. Genialny Niemiec nigdy zresztą nie odżegnywał się od inspiracji utworami Vivaldiego i wiele z jego utworów osobiście transkrybował na instrumenty klawiszowe.
Festiwal Muzyki Barokowej: cztery oblicza Vivaldiego na Zamku Królewskim
Los nie rozpieszczał Rudego Księdza. Przez całe życie borykał się z wątłym zdrowiem, a po stosunkowo krótkim okresie dobrej passy czekała go gorycz utraty popularności i łask możnych mecenasów. Zmarł w biedzie, a jego twórczość popadła w zapomnienie, i to na bardzo długo, bo aż do lat dwudziestych XX w. Wtedy to bowiem odnaleziono i poddano pogłębionym studiom dużą część rękopisów kompozytora.
Choć pojedyncze nieznane dzieła słynnego Wenecjanina odkrywane są po dziś dzień, także te od dawna znane warto odkrywać wciąż na nowo. Okazją do tego niech będzie tegoroczny Festiwal Muzyki Barokowej, po raz pierwszy organizowany przez Zamek Królewski w Warszawie. Wystąpią w nim znakomici polscy soliści z towarzyszeniem orkiestr kameralnych: Arte dei Suonatori Orchestra, Chopin University Chamber Orchestra, Royal Baroque Ensemble oraz zespołu instrumentów dętych Warsaw Harmony.
Program kolejnych koncertów wypełni muzyka skrzypcowa, lutniowa, wokalna oraz pisana na solowe instrumenty dęte (flet, klarnet, fagot, obój). Pojawią się w nich koncerty solowe, podwójne i poczwórny, co nie jest często spotykaną praktyką.
Program i poziom artystyczny proponowanych Państwu koncertów z pewnością zaspokoi gusta i oczekiwania najbardziej wyrafinowanych melomanów.
Patronat nad wydarzeniem sprawuje Program 2 Polskiego Radia.
***
Mat. prasowe
