Gdy żałoba miała barwę czerwieni i srebra

- W XVII wieku ceremonia pogrzebowa trwała kilka dni. A jej wystawność przypominała uroczystość triumfalną, co dziwiło cudzoziemców - opowiadała dr Bożena Fabiani.

Portret trumienny Piotra Adama Opalińskiego. Nieodłączny element skomplikowanej barokowej uroczystości szlacheckiego pochówku

Foto: Tadan, lic. CC, wikipedia

- Barokowa pompa funebris to zaprzeczenie ascetyzmu wczesnego chrześcijaństwa - podkreśliła historyk sztuki. Ciało wystawione było na publiczny widok w paradnym łożu lub drogocennej (bywało, że w całości wykonanej ze srebra) trumnie przez parę tygodni. Co ciekawe, obowiązujący kolor żałoby stanowiła wtedy czerwień.

Sama ceremonia pogrzebowa potrafiła zebrać wielotysięczny tłum, a jej kluczowym momentem było - drukowane potem - kazanie, które przypominało pełen pochlebstw panegiryk. A co, jeśli zmarły nie godził się na przepych? Cóż, należało go przechytrzyć, co uczynił na przykład Jan III Sobieski wobec swojej matki...

***

Tytuł audycji: W stronę sztuki

Prowadziła: dr Bożena Fabiani

Data emisji: 22.03.2015

Godzina emisji: 10.30

mm/mc