Bartolomé Estban Murillo (przed 1617-1682) to malarz hiszpański, przedstawiciel baroku, działający w Sewilli, gdzie był jednym z założycieli akademii (1660). W swojej twórczości Murillo podejmował tematykę rodzajową, malował również obrazy religijne o cechach wizyjno-ekstatycznych. Stworzył typ ikonograficzny, który przetrwał przez trzysta lat i jest jednym z najbardziej popularnych wizerunków maryjnych, powszechnie naśladowanych i reprodukowanych. Cechy jego warsztatu to delikatny światłocień, miękki modelunek, ciepły koloryt.
Dr Bożena Fabiani dementuje wiele plotek powstałych wokół osoby artysty i opowiada, jak uwielbienie dla przesłodzonego malarstwa sakralnego paradoksalnie przyczyniło się do zniekształcenia opinii na temat twórczości Murillo. Matka Boska na obrazach Murillo ma niewiele mniej dziecinną twarz niż dzieciątko Jezus i ogromne oczy o nieco naiwnym spojrzeniu. Następne pokolania patrzą na Murillo przez pryzmat takiego właśnie ujęcia.
Artysta nie znosił przemocy i nie malował drastycznych scen ani ze Starego Testamentu, ani z historii męczeństwa pierwszych chrześcijan, co było rzadkością w epoce baroku, pełnego krwawego realizmu. Dzieci na obrazach Murillo – choć zawsze biedne i obdarte - są dużo ładniejsze od tych trupiobladych małych arystokratów z obrazów Velasqueza. Jednak wbrew obiegowym opiniom malarz unikał nadmiernej ckliwości w scenach rodzajowych.
Audycję przygotowała Ewa Prządka.
Zapraszamy do wysłuchania audycji.
