Non omnis moriar

Światowa scena muzyczna poniosła jak co roku dojmujące straty. Do strefy cienia weszły kolejne niezapomniane, naznaczone talentem nazwiska.

14 stycznia zmarł w swoim domu Bobby Charles (właściwie Robert Charles Guidry) amerykański piosenkarz oraz kompozytor, urodzony i wyrastający w społeczności Cajun. Od najmłodszych lat muzyk znajdował się pod silnym wpływem etnicznej muzyki Cajun i nurtu country and western w wydaniu Hanka Williamsa.

Jak wspominał, gdy miał 15 lat usłyszał występ Fatsa Domino i to zmieniło jego życie na zawsze. Jego wczesne kompozycje, w tym słynna piosenka "Later Alligator", znane były bardziej z wykonań innych artystów.

Później Bobby Charles współpracował z takimi wykonawcami i grupami muzycznymi jak Rick Danko of The Band, Willie Nelson, Tony Joe White, Fats Domino czy Bo Diddley. We wrześniu 2007 roku nazwisko Bobbyiego Charlesa zostało umieszczone w Louisiana Music Hall of Fame za zasługi dla muzyki w stanie Luizjana. Ostatnie wydawnictwo muzyka "Homemade Songs" ukazało się w 2008 roku.

Bobby Charles, „Later Alligator”:

6 marca w wieku 47 zmarł tragicznie Mark Linkous, amerykański piosenkarz, kompozytor i muzyk, lider zespołu Sparklehorse, znany również ze współpracy z takimi wykonawcami jak Tom Waits, PJ Harvey, Daniel Johnston, Radiohead, Black Francis, Julian Casablancas, Nina Persson, David Lynch, Danger Mouse i Sage Francis.
Praktycznie od czasów szkoły średniej ten niezwykle utalentowany artysta miał kłopoty z alkoholem i narkotykami, co w następstwie powtarzających się ciężkich depresji doprowadziło do jego śmierci.

Po rozpadzie w roku 1988 grupy Dancing Hoods, której był członkiem, Mark Linkous powrócił do rodzinnej Virgini, gdzie przez dłuższy czas pisał piosenki dla różnych zespołów. W roku 1995 założył grupę Sparklehourse, którego był niekwestionowanym liderem i jedynym stałym członkiem. Bardzo dobrze został przyjęty drugi album zespołu "Good Morning Spider", który ujrzał światło dzienne w roku 1998. Jeszcze lepsze oceny krytyki i publiczności zyskała kolejna płyta z 2001 roku "It's a Wonderful Life", w której nagraniu wzięli udział Tom Waits, PJ Harvey, Bob Rupe, Vic Chesnutt, Nina Persson i Dave Fridmann.

W maju 2009 r. Linkous nagrał materiał na album "Dark Night of the Soul", którego producentem został Danger Mouse, a w sesjach nagraniowych wziął udział m. in. słynny reżyser David Lynch i wielu znanych wykonawców amerykańskiej sceny muzycznej, takich jak zespół Dark Night of the Soul, Iggy Pop, Vic Chesnutt. Z powodu problemów prawnych płyta ukazał się dopiero kilka miesięcy po śmierci Marka Linkousa.

Sparklehorse, nagranie live w domowym studiu Marka Linkousa "Static King":

14 kwietnia zmarł na atak serca amerykański muzyk, kompozytor i basista mający polskie korzenie, Peter Steele (prawdziwe nazwisko Petrus T. Ratajczyk), współzałożyciel i wieloletni członek grupy Type O Negative. Steele współpracował ponadto z takimi zespołami jak Carnivore, Repulsion, Fallout i Aggression.
Pierwszym założonym przez Petera Steelea zespołem był Carnivore (1983-1989).

Pomimo czerpania inspiracji z takich zespołów jak Black Sabbath, KISS czy Motörhead, ich dwie płyty nie zyskały większej popularności. Tematami piosenek była wojna atomowa, apokalipsa oraz prowokacyjne wypowiedzi na temat religii, szowinizmu i historycznych postaci. Ze względu na naciski opinii publicznej Carnivore został rozwiązany.

Po rozwiązaniu Carnivore Peter Steele razem ze swymi przyjaciółmi z dzieciństwa, Joshem Silverem, Kenny Hickeyem i Salem Abruscato w roku 1989 założył metalową formację Subzero, która wkrótce potem, po podpisaniu kontraktu płytowego z wytwórnią Roadrunner Records zmieniła nazwe na Type O Negative.

Największym sukcesem grupy był dwuktrotnie wydany (różniące się edycje z 1992 i 1994 roku) album Bloody Kisses.

Peter Steele, z racji wysokiego wzrostu górujący na scenie, znany był niestety również z nieszanowania swojego zdrowia i niekonwencjalnego podejścia do koncertów – często niemal upijał się przed występami, dodatkowo wzmacniając efekt popijaniem czerwonego wina podczas samych występów.

Peter Steele i Type O Negative – "Wolf Moon":

10 października na lotnisku Schiphol pod Amsterdamem zmarł w samolocie lecącym z Los Angeles amerykański piosenkarz soulowy Solomon Burke. Wokalista udawał się na występ z De Dijk do Amsterdamu, który miał się odbyć 12 października.

Salomon Burke był wielokrotnym laureatem amerykańskiego przemysłu muzycznego Grammy Award. W tworzonej muzyce sięgał do swoich korzeni – muzyki gospel, bluesa i soulu, rozwijając własny styl oparty na wzajemnych wpływach rythm and bluesa i rocka. Podczas ponad 50. lat scenicznych występów w opinii szerokiej publiczności zasłużył sobie na tytuł Króla Soulu. W roku 2001 jego nazwisko zostało umieszczone w Rock and Roll of Fame w kategorii Wykonawcy.

Solomon Burke, "Cry To Me":

25 października zmarł Gregory Isaacs jeden z najpopularniejszych wokalistów i rude boyów Jamajki. Był mistrzem balladowego podgatunku muzyki reggae nazywanego lovers rock. Okres jego największej popularności przypadł na przełom lat 70. i 80. W 1982 roku po wydaniu albumu "Night Nurse" szykowany był na następcę Boba Marleya. Niestety moment największego zainteresowania płytą Isaacs spędził w więzieniu skazany z nielegalne posiadanie broni. Pomimo niezdrowego trybu życia, w którym nie brakowało narkotyków i problemów z prawem Isaacs pozostawał aktywny artystycznie do ostatnich dni swojego życia. Zmarł w Londynie, na raka płuc, w wieku 59 lat.

Gregory Isaacs, "Night Nurse" (Live):

 

JM/bch