Druga płyta Kumka Olik prezentuje nowe oblicze zespołu: nie tracąc energii debiutu przynosi przebojowe melodie i bogatsze harmonie, a do zestawu inspiracji dopisuje amerykański folk, elementy elektronicznej psychodelii i popu.
Proste garażowe gitary ustąpiły miejsca przestrzeniom i brzmieniom syntetycznym. Zespół ponownie zaskakuje świeżością na polskiej scenie, a nie zapominając o jej klasyce, tytułuje płytę "Podobno nie ma już Francji", nawiązując do utworu "Może właśnie Sybilla" nowofalowego zespołu Madame, w którym w latach 80. śpiewał późniejszy lider Wilków Robert Gawliński.
Tracklista:
1. Niedojrzałość
2. Podobno nie ma już Francji
3. Na Placu Wilsona
4. Jak mnie kochasz to mnie puść
5. Indii
6. Zabierz mnie, zabierz mnie stąd
7. Tylko czarny śnieg
8. Pociągi
9. Niepoprawnie kolorowych snów
10. Odjeżdżam
11. Jak w zoo
