Najczęściej heterochromia to spadek po naszych rodzicach, czyli jej przyczyna jest genetyczna. - Tak się układają różne melaminy w naszych oczach, że nie mamy jednakowych tęczówek - wyjaśnia zjawisko różnokolorowych oczu Sylwia Kijewska, ekspert do spraw rozwoju optometrii z Medicover. - W jednym oku mamy np. trochę bardziej zielone, w drugim brązowe albo zmiany obserwujemy na jednej tęczówce np. niebieskie oko z brązową plamą - dodaje.
Genetyczna heterochromia jest niegroźna. - Co innego, gdy ma ona podłoże chorobowe. Może pojawiać się w przypadku kilku chorób czy zaburzeń jak np. Zespół Waardenburga czy piebaldyzm. Możemy obserwować jej pojawienie się w przypadkach nowotworów - wymienia ekspertka. - Można się też nabawić heterochromii przez używanie leków np. do leczenia jaskry, czy w wyniku urazu. Heterochromia Davida Bowiego była wynikiem urazu z młodości - dodaje.
- W przypadku heterochromii tęczówki oczu mogą się znacznie od siebie różnić, nie jest to tylko kwestia odcienia - podkreśla rozmówczyni Weroniki Puszkar. - Występuje kilka klasyfikacji heterochromii. Możemy mieć do czynienia z klasycznym przypadkiem: jedno oko niebieskie, drugie brązowe, albo zmiany w obrębie jednego oka - w połowie zielone, w połowie brązowe, albo niebieskie oko z plamkami brązowymi lub na odwrót - wymienia.
Sylwia Kijewska zwraca uwagę, że kolor oczu normuje się około 6. miesiąca życia dziecka, a w niektórych przypadkach może trwać do 3 roku życia. - Jeśli jednak coś niepokoi rodziców, to warto to skonsultować okulistycznie - dodaje.
Znanymi osobami z heterochromią są np. Jane Seymour, Benedict Cumberbatch czy Mila Kunis.
Często zdarza się tak, że osoby z heterochromią wstydzą się swojej odmienności i korygują ją, zakładając soczewki kontaktowe.
Co ciekawe hetrerochromia może dotyczyć też włosów czy skóry. I oczywiście nie dotyczy tylko ludzi. Doskonałym jej przykładem są psy rasy husky.
Kazan wraz z opiekunką, Kamilą Sobotą
***
