Galeria: "Może (morze) wróci" Bartka Sabeli - Zdjęcie 9/12 - polskieradio.pl

Kanały internetowe

Historia

Serwisy historyczne

Radiowe Centrum Kultury Ludowej

Studio Reportażu I Dokumentu Polskiego Radia

Orkiestra Polskiego Radia W Warszawie

Lektury Do Słuchania

Ramówka

Częstotliwości

Sklep

Szkolenia

Section1

"Może (morze) wróci" Bartka Sabeli

Wszystkie Aral Południowo-zachodni. Stojąc w tym miejscu 50 lat temu miałbym nad sobą 30m wody. Foto: fot. Bartek Sabela

Morze Aralskie w 1960r. Czwarte największe jezior świata z powierzchnią 68,478km2. To tyle co powierzchnia Irlandii lub Czech.

W ciągu 50 lat Morze Aralskie traci 90% swojej pierwotnej powierzchni, a Uzbekistan staje się jednym z największych producentów bawełny na świecie.

Białe złoto Uzbekistanu. Aby zebrać kilogram bawełny, stosując tradycyjne metody upraw, trzeba zużyć od 17.000 do 30.000 litrów wody. Ten kilogram wystarcza na wyprodukowanie mniej więcej trzech bluz lub dwóch par spodni.

Niegdyś rzeki Amu Dari i Syr Daria niosły do Morza Aralskiego ponad 55km3 wody rocznie. Dziś, Amu Daria w ogóle nie dociera do zbiornika a Syr Daria dostarcza jedynie ok. 5Km3 wody rocznie.

Jeszcze w 1980r. rybacy z Mujnak łowili ok. 160 ton ryb dziennie. W 1984 porty w Mujnak i Aralsku zostały zamknięte ze względu na oddalająca się linie brzegową i wzrastające zasolenie zbiornika. Prace straciło 30.000 ludzi.

Mujnak – niegdyś port i pięknie położony kurort do którego na wakacje jeździli mieszkańcy całego ZSRR.

Mieszkańcy Mujnak, w większości Karakalpacy. W ruinach miasteczka mieszka ich ok 900.

Piaski nowej pustyni Aral-kum powstałej po wyschnięciu Morza Aralskiego. Piaski śmiercionośne, przesycone solą i chemikaliami spłukiwanymi z pól bawełny.

Aral Południowo-zachodni. Stojąc w tym miejscu 50 lat temu miałbym nad sobą 30m wody.

Wróci?

Registan, czyli miejsce na piasku. Samarkanda, Uzbekistan

Registan, czyli miejsce na piasku. Samarkanda, Uzbekistan