Pierwsze gwiazdy znane są jako gwiazdy III populacji. Były one tak masywne, że gdy kończyły swoje życie jako supernowe, rozpadały się na kawałki, zasiewając przestrzeń międzygwiezdną charakterystyczną mieszanką ciężkich pierwiastków. Pomimo dziesięcioleci poszukiwań prowadzonych przez astronomów, nie udało się znaleźć bezpośrednich dowodów na istnienie tych pierwotnych gwiazd. Aż do teraz.
Naukowcy dokonali niesamowitego odkrycia, analizując jeden z najdalszych znanych kwazarów. Za pomocą teleskopu Gemini North astronomowie zidentyfikowali pozostałości materiału po wybuchu gwiazdy III populacji.
Jak podaje magazyn The Astrophysical Journal: „Wykorzystali przy tym innowacyjną metodę do określenia pierwiastków chemicznych zawartych w obłokach otaczających kwazar. Dzięki temu zauważyli bardzo nietypowy skład obłoku, w którym znajduje się ponad 10 razy więcej żelaza niż magnezu w porównaniu do proporcji tych pierwiastków występujących na naszym Słońcu. Zdaniem badaczy najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem tej uderzającej cechy jest to, że materiał pozostawiła po sobie jedna z pierwszych gwiazd we Wszechświecie, która wybuchła jako supernowa. Naukowcy uważają, że takie potężne wybuchy kończą życia gigantycznych gwiazd o masach od 150 do 250 razy większych od Słońca”.
