Istniejący od 1980 roku Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, początkowo działający jako Ośrodek Teatru Cricot 2, założony został z inicjatywy samego artysty. Przez blisko 10 lat tworzył instytucjonalne podstawy do funkcjonowania kantorowskiego teatru, pełniąc równocześnie rolę "Żywego Archiwum" twórczości teatralnej Kantora, dla zachowania jego idei "nie w martwym systemie bibliotekarskim, lecz w umysłach i wyobraźni następnych pokoleń".
Zgodnie z testamentem Mistrza zadanie to realizuje nadal Cricoteka jako swój podstawowy, najważniejszy cel statutowy, bazując na powstałym i przechowywanym w Krakowie unikalnym zbiorze kilkuset obiektów oraz kostiumów ze spektakli Teatru Cricot 2, pism teoretycznych, rysunków i projektów Kantora, rejestracji wideo, dokumentacji fotograficznej, wreszcie tysięcy wielojęzycznych recenzji, czasopism, książek - plonu wieloletnich wędrówek Tadeusza Kantora i jego aktorów, który stale jest rozbudowywany o nowe pozycje i naukowo opracowywany. Cricoteka jest specyficzną instytucją, pełniącą równolegle funkcję archiwum, "muzeum", galerii i placówki naukowej.
Na temat jej nowej siedziby wypowiadała się między innymi minister kultury Małgorzata Omilanowska. - Wraz z MOCAKiem i Fabryką Schidlera Cricoteka ma szansę przełamać stereotyp Krakowa sprowadzający to miasto do Rynku i Wawelu. Kraków ma naprawdę ogromny potencjał architektoniczny - podkreśliła.
Na temat budynku wypowiadali się także dawni współpracownicy oraz miłośnicy twórczości Kantora, a wśród nich Andrzej Wajda i Krystyna Zachwatowicz. Jeden z gości wspominał na przykład, jak mistrz przybył pewnego dnia na imprezę z walizką... pełną makaronu, którym zaczął wszystkich obrzucać.
Audycję z cyklu "Kwadrans bez muzyki" przygotowała Anna Łoś.
Cricoteka/mm/mk