Według brytyjskiego dyplomaty Edgara D’Abernona bitwa warszawska była jedną z przełomowych batalii świata, które przesądziły o biegu historii. W roku 1920 Polska wciąż walczyła o utrzymanie swojej niedawno odzyskanej niepodległości. Natomiast bolszewiccy rewolucjoniści pragnęli zanieść na bagnetach hasła rewolucji do Europy Zachodniej, ale jej pochód zakończył się w sierpniu właśnie na przedpolach Warszawy.
– Można powiedzieć, że w sierpniu doszło do świetnie rozegranej przez Polaków bitwy. Już w trakcie swojego trwania nabrała tyle elementów symbolicznych, że była określana jako cud. Jednak cud był rozumiany bardziej jak francuska bitwa nad Marną w roku 1914. Dopiero w kilka lat później w kręgach prawicowych i ludowych pojawiło się znaczenie cudu jako boskiej opatrzności. Chciano w ten sposób umniejszyć wpływ Józefa Piłsudskiego na przebieg bitwy – wyjaśniał w Polskim Radiu 24 Michał Szukała z Muzeum Historii Polski.
Wokół samej bitwy warszawskiej narosło wiele kontrowersji. Głównie w kwestii tego, komu należy przypisać autorstwo zwycięskiej strategii. Chodzi tu o faktycznego autora planu bitwy gen. Tadeusza Rozwadowskiego i Józefa Piłsudskiego, który uznał siebie za konstruktora warszawskiego zwycięstwa.
– Pojawia się jeszcze trzecie nazwisko francuskiego generała, który znajdował się w sztabie doradczym Piłsudskiego. Spór trudno rozstrzygnąć. Na wszystkich rozkazach widnieje podpis gen. Rozwadowskiego jako szefa sztabu. Wedle współczesnych ustaleń można odrzucić koncepcję, że był to gen. Weygand z Francji. Można natomiast powiedzieć, że zwycięstwo miało dwóch ojców: gen. Rozwadowskiego i marszałka Piłsudskiego – mówił gość Polskiego Radia 24.
W całej rozmowie także m.in. o elementach, które złożyły się na polskie zwycięstwo i konsekwencjach, jakie mogłaby przynieść porażka Wojska Polskiego na przedpolach Warszawy w starciu z Armią Czerwoną.
Polskie Radio 24/gm