Epos o Gilgameszu pochodzi z drugiego tysiąclecia p.n.e. Opisuje historię Gilgamesza, sumeryjskiego władcy Uruk, który poszukuje nieśmiertelności. Najpełniejsza znana wersja dzieła pochodzi najprawdopodobniej z XIII wieku p.n.e., ale opiera się ona na wcześniejszych sumeryjskich opowieściach.
Tablice z historią Gilgamesza odkryto w 1853 roku w Niniwie. Od tego czasu nie natrafiono na nowe znaleziska.
Teraz sytuacja zmieniła się - i stało się to przypadkiem. Po upadku Bagdadu w 2003 roku tamtejsze Muzeum Irackie zostało splądrowane. Do dziś nie odzyskano większości przechowywanych w nim skarbów. Muzea skupują teraz zabytki na własną rękę od przemytników i złodziei.
W 2011 roku Muzeum Sulaymaniya w Kurdystanie w Iraku nabyło około 80-90 tabliczek za niewygórowaną cenę 800 dolarów. Na jednej z zakupionych tabliczek, pochodzącej z okresu od 2000 do 1500 roku p.n.e., odkryto dwadzieścia nieznanych dotąd linijek tekstu uzupełniającego rozdział piąty „Eposu o Gilgameszu”. Opisują one zamieszkany przez bogów Las Cedrowy, który tętni życiem. Włada nim strażnik lasu Humbaba. - Tabliczka kontynuuje historię, która urywa się w innych źródłach - mówi Andrew George, jeden z odkrywców. - Wiemy teraz, że Las Cedrowy nie jest spokojnym miejscem, ale wypełnia go śpiew ptaków i brzęczenie cykad.
(ew. LiveScience/Booklips)