Mumie z malarią

Dwie mumie Egipcjan, którzy zmarli około 3500 lat temu, miały na sobie wywołującego tę chorobę pierwotniaka Plasmodium falciparum.

Badania dotyczyły jednak nie tylko tych dwóch mumii. Patolog Andreas Nerlich ze swoimi kolegami ze szpitala akademickiego München-Bogenhausen w Monachium przeanalizował 91 próbek kości i innych tkanek z egipskich mumii i szkieletów pochodzących z szerokiego okresu pomiędzy 3500 a 500 r. p.n.e. Badając DNA, które zostało pozyskane ze szczątków, naukowcy zidentyfikowali w próbkach pochodzących z dwóch mumii obecność Plasmodium falciparum (zarodźca sierpowatego - to jeden z czterech pierwotniaków, które powodują tę chorobę, a jednocześnie najbardziej niebezpieczny). Wyniki zaprezentowali na zakończonej właśnie w Neapolu konferencji dotyczącej starożytnego DNA i sposobów jego badania.

Jak poinformował Nerlich, obie zarażone mumie są anonimowe. Znaleziono je w Tebach Zachodnich. Pochodzą one z dwóch różnych kompleksów grobowych z okresu 1500-500 p.n.e. Obydwie pochowane osoby w momencie śmierci były dorosłe, a lokalizacja ich grobów wskazuje, że najpewniej należały do klasy wyższej.

Badacze wykorzystali specjalne metody biologii molekularnej, na przykład sekwencjonowanie genów i amplifikację i DNA. To właśnie dzięki nim w starożytnych tkankach udało się zlokalizować niebezpiecznego pierwotniaka. – Wiemy już na pewno, że malaria była endemiczna w starożytnym Egipcie – powiedział Discovery News Andreas Nerlich. – Do tej pory tylko spekulowaliśmy na ten temat, opierając się na doniesieniach Herodota (greckiego historiografa, żyjącego w V w. p.n.e.) i słabych przesłankach, pochodzących z egipskich papirusów.

Chociaż kliniczne objawy choroby opisał już Hipokrates około 400 roku p.n.e., to jak do tej pory tylko raz naukowcom udało się odnaleźć DNA pasożytów malarii w starożytnym materiale genetycznym. Były to szczątki rzymskiego dziecka z V wieku n.e.

(ew)