Depresja naprawdę zmienia sposób, w jaki patrzymy na świat. Ludzie cierpiący na to schorzenie z łatwością interpretują ogólne fakty i duże sceny, ale nie potrafią dostrzegać małych różnic.
Badania nad percepcją osób chorych i zdrowych pomogą, być może, w opracowaniu wizualnych metod leczenia.
Okazuje się, że chorzy na depresję mają zbyt mało neuroprzekaźników zwanych GABA – i ten fakt wpływa na ich wzrokowy niedowład, wpływający na zwykłą umiejętność ograniczenia pola widzenia. To właśnie ona pozwala skupiać wzrok na małym detalu, wygaszając inne – na przykład dostrzec węża wśród liści.
Julie Golomb i jej koledzy z Uniwersytetu Yale próbują połączyć tę zdolność z depresją. Golomb poprosiła 32 osoby, aby obejrzały krótką komputerową animację, przedstawiającą białe paski na szarym i czarnym tle i powiedziały, w którą stronę się poruszają. Szybsza odpowiedź dawała lepszy wynik. Połowa grupy była zdrowa, druga – dopiero co wyszła z depresji. Nie zdecydowano się na udział chorych, aby przyjmowane przez nich leki nie wpływały na wyniki badań. Naukowcy doszli jednak do wniosku, że wyniki osób, które dopiero co przebyły chorobę będą zbliżone do wyników chorych, ponieważ schorzenie ma podstawy genetyczne.
Okazało się, że z zadaniem lepiej poradzili sobie dopiero co wyleczeni. Dużo gorzej szło im jednak ze znajdowaniem szczegółów na małym obrazku. – „Ich umiejętność do wyróżniania szczegółów była mniejsza od normalnej, a to taki rodzaj percepcji, którego używamy codziennie” – pisze Golomb (Journal of Neuroscience). – „Depresja nie jest zwykłym ‘zepsutym, ale może wpłynąć na sen, nawyki żywieniowe, wreszcie percepcję” – wyjaśnia.
(ew)