Polska Agencja Kosmiczna, czyli POLSA (od Polish Space Agency) ma się przyczynić do usuwania barier w rozwoju firm i instytucji badawczo-rozwojowych z sektora kosmicznego.
Polska należy do Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i wpłaca do niej kwotę rzędu 60 mln euro rocznie. Tymczasem polski sektor kosmiczny, mimo potencjału i chęci, w minimalnym stopniu uczestniczy w programach ESA.
Wnioskodawcami powołania POLSA są posłowie PSL. Waldemar Pawlak (PSL) przekonywał w Sejmie, że rozwój technologii kosmicznych nie podlega tylko prawom rynku, bo dominują w nim środki publiczne. Wskazywał, że wiele krajów UE przeznacza znaczące środki na agencje kosmiczne, w tym Francuzi, Włosi, ale też Czesi, Węgrzy, Rumunii, a nawet będący poza Unią Ukraińcy.
Jerzy Materna PiS uznał, że utworzenie Polskiej Agencji Kosmicznej będzie wydarzeniem epokowym. Ubolewał, że Polska nie posiada żadnego satelity państwowego. Jak podkreślał, żeby zdobywać kontrakty na wysokości naszej składki do ESA potrzebna jest polska instytucja, która by się tym zajmowała.
Przychody przemysłu kosmicznego wyniosły w skali globu ponad 300 mld dol. Stany Zjednoczone na swoją NASA wydają rocznie ok. 16 mld dol., a Europa wydaje na ESA 4 razy mniej
Wnioskodawcy oszacowali koszty funkcjonowania Polskiej Agencji Kosmicznej POLSA na 5-10 mln zł rocznie. Sejm skierował projekt tej ustawy do komisji gospodarki i komisji obrony narodowej. Sektor kosmiczny w przypadku Polski to nie tylko różne urządzenia na sondach naukowych, ale także urządzenia do śledzenia satelitów oraz przetwarzanie danych satelitarnych na potrzeby wielu dziedzin, np. logistyki czy rolnictwa.
(ew/PAP-Nauka w Polsce)