Jak najmniejszy, jak najlżejszy i jak najbardziej wydajny – taki ma być superkondensator przyszłości.
Baterie w samochodach jeszcze się nie upowszechniły a już niektórzy chcieliby z nich uczynić przeżytek. Trwają poszukiwania jak najmniejszego, jak najlżejszego i jak najtrwalszego kondensatora. Zwrotem przynajmniej w dziedzinie rozmiaru może być propozycja naukowców z University of Texas w Dallas. W najnowszym numerze naukowego periodyku poświeconego metalom syntetycznym, opublikowali artykuł okładkowy o węglowym nanoprzewodniku.
Ta struktura, grubości kartki papieru, opleciona polipirolem – organicznym związkiem chemicznym przewodzącym prąd. Kondensator oparty na tej strukturze zastabiłby stosunkowo duże i ciężkie baterie. Jego zaletą byłoby nie tyle dostarczanie, co przechowywanie przez długi czas zmagazynowanej energii.
Zanim jednak przyrządy tego typu mogłyby być zastosowane na skalę przemysłową, najważniejszy problem pozostaje wydajność kondensatora. Wydaje się, że na razie zasilać może mniejsze niż samochód urządzenia elektryczne – jak telefon komórkowy albo komputer.
zk