Teleskop Spitzera został wystrzelony w przestrzeń kosmiczną 25 sierpnia 2003 roku z Centrum Kosmicznego im. Johna Kennedy’ego i został umieszczony na orbicie obiegającej Słońce. Urządzenia w teleskopie zostały zaprojektowane, by wykrywać promieniowanie podczerwone i promieniowanie cieplne.
Zwierciadło teleskopu ma 85 centymetrów średnicy. Takie wymiary czynią teleskop największym ze wszystkich dotychczas wyniesionych w przestrzeń kosmiczną i badających spektrum podczerwieni. Początkowym zadaniem Spitzera, była obserwacja pyłu kosmicznego z Mlecznej Drogi. Obecnie podąża w odległe części galaktyki i przesyła zdjęcia jej niezbadanych obszarów.
W przeciwieństwie do innych teleskopów, Spitzer pokazuje całe konstelacje gwiazd, a nie pojedyncze obiekty, wyglądające jak plamki. Zdjęcia robione przez Spitzera umożliwiają naukowcom badanie struktury całych gwiazd. Charles Kerton, profesor fizyki i astronomii z Iowa State University analizuje nowoformujące się obszary Mlecznej Drogi.
– Teleskop pozwala zobaczyć obiekty, które są „zacienione”. Pozwala odkryć nowopowstające gwiazdy, których nie można obejrzeć w żaden inny sposób i pokazuje je w rozdzielczości, która pozwala nam lepiej zrozumieć to co widzimy – mówi Kerton, który w swoich badaniach wykorzystuje dane ze Spitzera.
Massimo Merengo, naukowiec, który brał udział w konstruowaniu oprogramowania Spitzera, wykorzystuje zdjęcia teleskopu do badania dużych gwiazd o niskiej temperaturze oraz pyłu, który powstaje w miarę rozwijania się tych gwiazd. W swoich wypowiedziach Merengo podkreśla niezwykłą czułość teleskopu, dzięki której naukowcy mogą obserwować bardzo zimne i słabe gwiazdy.
Pomimo swojej wyjątkowości Spitzer nie dostanie urodzinowego tortu. Przyczyna jest prosta – w próżni nie dałoby się ani zapalić, ani zdmuchnąć świeczek.
ki, iastate.edu