W finale włoska tenisistka pokonała Australijkę Samanthę Stosur 6:4, 7:6 (7-2).
Relacja Marka Brzezińskiego z Paryża:
Schiavone przeszła do historii Wielkiego Szlema jako pierwsza reprezentantka Włoch, jakiej udało się odnieść zwycięstwo w jednym z czterech najważniejszych turniejów w sezonie. Przed nią dokonał tego tylko raz jej rodak Adriano Panatta w Roland Garros w 1976 roku.
Najstarsza triumfatorka od 1969 roku
29-letnia mieszkanka Mediolanu jest najstarszą tenisistką, która sięgnęła po swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy od 1969 oku, gdy w Wimbledonie dokonała tego 30-letnia wówczas Brytyjka Ann Jones.
Schiavone była w imprezie rozstawiona z numerem 17., a Stosur z "siódemką". Obie po raz pierwszy wystąpiły w finale turnieju tej rangi. Trwający godzinę i 38 minut mecz przyniósł raczej zaskakujące rozwiązanie, gdyż to Australijka uchodziła za faworytkę, bowiem wcześniej wyeliminowała trzy poważne kandydatki do triumfu: czterokrotną zwyciężczynię Belgijkę Justine Henin (nr 22.), Amerykankę Serenę Williams (1.) i Serbkę Jelenę Jankovic (4.).
W sobotę jednak 26-letnia Stosur wyraźnie nie wytrzymała presji i sprawiała wrażenie bardzo spiętej. Popełniła 28 niewymuszonych błędów, o siedem więcej od rywalki, a nieznacznie słabsza była w statystyce wygrywających uderzeń 25-26 i asów serwisowych 3-6.
Pierwszy set, który trwał 40 minut, przebiegał zgodnie z regułą własnego podania do dziewiątego gema. W kolejnym nieoczekiwanie Australijka znalazła się w opałach, bowiem zrobiło się 0:40. Obroniła co prawda dwa setbole, ale przy trzecim popełniła swój jedyny podwójny błąd serwisowy.
Wydawało się, że Stosur szybko wyciągnęła wnioski. W drugiej partii zaczęła grać bardziej agresywnie i zepchnęła rywalkę daleko za linię końcową. Do tego dzięki jednemu przełamaniu serwisu odskoczyła na 4:1.
Nie utrzymała jednak przewagi "breaka" i zrobiło się 4:4. O zwycięstwie miał zdecydować tie-break, a w nim Włoszka grała jak natchniona i od stanu 2:2 zdobyła pięć kolejnych punktów.
Schiavone nic nie jest niemożliwe
Schiavone wspierała na trybunach kilkunastoosobowa grupa znajomych i przyjaciół ubranych w białe koszulki z napisem "Forza Francesca" oraz czarne opatrzone hasłem "Schiavone nic nie jest niemożliwe". Zabrakło jednak rodziców, których zawodniczka pozdrowiła podczas ceremonii zamykającej finał. Puchar Suzanne Lenglen odebrała z rąk Francuzki Mary Pierce, która triumfowała w Paryżu w 2000 roku.
Zwycięstwo dało Włoszce premię w wysokości 1,12 mln euro, a punkty tu zdobyte pozwolą awansować w poniedziałek na szósta pozycję w rankingu WTA Tour, najwyższą w dotychczasowej karierze.
Do Paryża w piątek wieczorem przylecieli z Australii rodzice Samanthy. Nie przynieśli jednak szczęścia córce, która po porażce nie mogła opanować łez i smutku po porażce. Występ w stolicy Francji przyniósł jej 560 tys. euro.
Stosur wygrała cztery ostatnie z pięciu poprzednich spotkań ze Schiavone, w tym przed rokiem w pierwszej rundzie Roland Garros. Sobotni pojedynek tych tenisistek był dopiero piątym wielkoszlemowym finałem w Open Erze tenisa (od 1975 roku) z udziałem dwóch zawodniczek, które wcześniej nie osiągnęły tej fazy. Poprzednio taka sytuacja miała miejsce również w Paryżu, w 2004 roku, kiedy to Rosjanka Anastazja Myskina wygrała z rodaczką Jeleną Dementiewą.
Włoszka, rozstawiona dopiero z numerem 17., nie jest najniżej notowaną triumfatorką w Wielkim Szlemie. Dwukrotnie wygrywały zawodniczki, których nazwiska nie znajdowały się wówczas w rankingu WTA Tour - Belgijka Kim Clijsters w ubiegłorocznym US Open oraz Australijka Evonne Goolagong w Australian Open w 1977 roku.
Tymczasem Daniel Nestor i Nenad Zimonjic wygrali rozgrywki deblowe w wielkoszlemowym turnieju tenisowym na kortach Rolanda Garrosa.
W finale rozstawiony z numerem 2. kanadyjsko-serbski debel wygrał z Czechem Lukasem Dlouhym i Leanderem Paesem z Indii 7:5, 6:2.
Daniel Nestor wygrał po raz szósty rozgrywki deblowe w turnieju wielkoszlemowym. Z Markiem Knowlesem z Wysp Bahama triumfował w Australian Open w 2002 roku, we French Open w 2007 roku i w US Open w 2004 roku. Z Nenadem Zimonjicem wygrał Wimbledon w 2008 i 2009 roku.
Jego serbski partner odniósł trzecie zwycięstwo w Wielkim Szlemie.
Wynik finału gry pojedynczej kobiet:
Francesca Schiavone (Włochy, 17) - Samantha Stosur (Australia, 7) 6:4, 7:6 (7-2)
Wynik finału gry podwójnej mężczyzn:
Daniel Nestor, Nenad Zimonjic (Kanada, Serbia, 2) - Lukas Dlouhy, Leander Paes (Czechy, Indie, 3) 7:5, 6:2
Najstarsze zawodniczki odnoszące pierwsze zwycięstwo w Wielkim Szlemie:
Ann Jones (W.Brytania) - Wimbledon 1969 - 30 lat, 8 miesięcy, 28 dni
Francesca Schiavone (Włochy) - Roland Garros 2010 - 29 lat, 11 miesięcy, 14 dni
Jana Novotna (Czechy) - Wimbledon 1998 - 29 lat, 9 miesięcy, 3 dni
Kerry Melville-Reid (Australia)- Australian Open 1977 - 29 lat, 5 miesięcy, 3 dni
Amelie Mauresmo (Francja) - Australian Open 2006 - 26 lat, 6 miesięcy, 24 dni
Najniżej sklasyfikowane triumfatorki w Wielkim Szlemie:
Kim Clijsters (Belgia) - niesklasyfikowana - US Open 2009
Evonne Goolagong (Australia) - niesklasyfikowana - Australian Open 1977
Chris O'Neil (Australia) - 111. w rankingu - Australian Open 1978
Serena Williams (USA) - 81. w rankingu - Australian Open 2007
Barbara Jordan (USA) - 68. w rankingu - Australian Open 1979
Venus Williams (USA) - 31. w rankingu - Wimbledon 2007
Sue Barker (W.Brytania) - 18. w rankingu - Roland Garros 1976
Francesca Schiavone (Włochy) - 17. w rankingu - Roland Garros 2010
Wyniki pięciu finałów w Open Erze tenisa z udziałem dwóch debiutujących tenisistek w tej fazie:
Roland Garros 2010; Francesca Schiavone (Włochy) - Sam Stosur (Australia) 6:4, 7:6 (7-2)
Roland Garros 2004; Anastazja Myskina (Rosja) - Jelena Dementiewa (Rosja) 6:1, 6:2
Australian Open 1979; Barbara Jordan (USA) - Sharon Walsh (USA) 6:3, 6:3
Australian Open 1978; Chris O'Neil (Australia) - Betsy Nagelsen (Australia) 6:3, 7:6 (7-5)
Roland Garros 1977; Mima Jausovec (Jugosławia) - Florenta Mihai (Rumunia) 6:2, 6:7 (5-7), 6:1
Rekordzistką w liczbie zwycięstw w stolicy Francji jest Amerykanka Chris Evert-Lloyd, która wygrywała tam siedem razy (1974-75, 1979-80, 1983, 1985-86).
Triumfatorki turnieju Rolanda Garrosa (do 1924 roku prawo startu miały tylko tenisistki francuskie):
1897 Adine Masson (Francja)
1898 Adine Masson (Francja)
1899 Adine Masson (Francja)
1900 Yvonne Prevost (Francja)
1901 P. Girod (Francja)
1902 Adine Masson (Francja)
1903 Adine Masson (Francja)
1904 Kate Gillou-Fenwick (W.Brytania)
1905 Kate Gillou-Fenwick (W.Brytania)
1906 Kate Gillou-Fenwick (W.Brytania)
1907 Comtesse de Kermel (Francja)
1908 Kate Gillou-Fenwick (W.Brytania)
1909 Jeanne Matthey (Francja)
1910 Jeanne Matthey (Francja)
1911 Jeanne Matthey (Francja)
1912 Jeanne Matthey (Francja)
1913 Marguerite Broquedis (Francja)
1914 Marguerite Broquedis (Francja)
1915-19 nie rozgrywano
1920 Suzanne Lenglen (Francja)
1921 Suzanne Lenglen (Francja)
1922 Suzanne Lenglen (Francja)
1923 Suzanne Lenglen (Francja)
1924 Diddie Vlasto (Francja)
1925 Suzanne Lenglen (Francja)
1926 Suzanne Lenglen (Francja)
1927 Kornelia Bouman (Holandia)
1928 Helen Wills (USA)
1929 Helen Wills (USA)
1930 Helen Wills-Moody (USA)
1931 Cilly Aussem (Niemcy)
1932 Helen Wills-Moody (USA)
1933 Margaret Scriven (W.Brytania)
1934 Margaret Scriven (W.Brytania)
1935 Hilde Sperling (Niemcy)
1936 Hilde Sperling (Niemcy)
1937 Hilde Sperling (Niemcy)
1938 Simone Mathieu (Francja)
1939 Simone Mathieu (Francja)
1940-45 nie rozgrywano
1946 Margaret Osborne (USA)
1947 Patricia Todd (USA)
1948 Nelly Landry (Francja)
1949 Margaret Osborne-Dupont (USA)
1950 Doris Hart (USA)
1951 Shirley Fry (USA)
1952 Doris Hart (USA)
1953 Maureen Connolly (USA)
1954 Maureen Connolly (USA)
1955 Angela Mortimer (W.Brytania)
1956 Athea Gibson (USA)
1957 Shirley Bloomer (W.Brytania)
1958 Zsuzsi Kormoczy (Węgry)
1959 Christine Truman (W.Brytania)
1960 Darlene Hard (USA)
1961 Ann Haydon (W.Brytania)
1962 Margaret Smith (Australia)
1963 Lesley Turner (Australia)
1964 Margaret Smith (Australia)
1965 Lesley Turner (Australia)
1966 Ann Haydon-Jones (W.Brytania)
1967 Francoise Durr (Francja)
1968 Nancy Richey (USA)
1969 Margaret Smith-Court (Australia)
1970 Margaret Smith-Court (Australia)
1971 Evonne Goolagong (Australia)
1972 Billie-Jean King (USA)
1973 Margaret Smith-Court (Australia)
1974 Chris Evert (USA)
1975 Chris Evert (USA)
1976 Sue Barker (W.Brytania)
1977 Mima Jausovec (Jugosławia)
1978 Virginia Ruzici (Włochy)
1979 Chris Evert-Lloyd (USA)
1980 Chris Evert-Lloyd (USA)
1981 Hana Mandlikova (Czechosłowacja)
1982 Martina Navratilova (USA)
1983 Chris Evert-Lloyd (USA)
1984 Martina Navratilova (USA)
1985 Chris Evert-Lloyd (USA)
1986 Chris Evert-Lloyd (USA)
1987 Steffi Graf (Niemcy)
1988 Steffi Graf (Niemcy)
1989 Arantxa Sanchez-Vicario (Hiszpania)
1990 Monica Seles (Jugosławia)
1991 Monica Seles (Jugosławia)
1992 Monica Seles (Jugosławia)
1993 Steffi Graf (Niemcy)
1994 Arantxa Sanchez-Vicario (Hiszpania)
1995 Steffi Graf (Niemcy)
1996 Steffi Graf (Niemcy)
1997 Iva Majoli (Chorwacja)
1998 Arantxa Sanchez-Vicario (Hiszpania)
1999 Steffi Graf (Niemcy)
2000 Mary Pierce (Francja)
2001 Jennifer Capriati (USA)
2002 Serena Williams (USA)
2003 Justine Henin-Hardenne (Belgia)
2004 Anastazja Myskina (Rosja)
2005 Justine Henin-Hardenne (Belgia)
2006 Justine Henin-Hardenne (Belgia)
2007 Justine Henin-Hardenne (Belgia)
2008 Ana Ivanovic (Serbia)
2009 Swietłana Kuzniecowa (Rosja)
2010 Francesca Schiavone (Włochy)
Wielokrotne zwyciężczynie Roland Garros:
7 - Chris Evert-Lloyd 1974-75, 1979-80, 1983, 1985-86
6 - Steffi Graf 1987-88,1993, 1995-96,1999
- Suzanne Lenglen 1920-23, 1925-26
5 - Margaret Smith-Court 1962, 1964, 1969-70, 1973
- Adine Masson 1897-99, 1902-03
4 - Justine Henin 2003, 2005-07
- Hellen Wills-Moody 1928-30, 1932
- Jeanne Matthey 1909-12
- Kate Gillou-Fenwick 1904-06, 1908
3 - Monica Seles 1990-92
- Arantxa Sanchez-VicariO 1989, 1994, 1998
- Hilde Sperling 1935-37
2 - Martina Navratilova 1982, 1984
- Lesley Turner 1963, 1965
- Maureen Connolly 1953-54
- Doris Hart 1950, 1952
- Simone Mathieu 1938-39
- Margaret Scriven 1933-34
- Marguerite Broquedis 1913-14
man, IAR, PAP