- W tym filmie starałem się stworzyć takie kontrasty, żeby ludzie się śmiali, a za chwilę mieli zaciśnięte gardło - opowiadał twórca filmu uhonorowanego nagrodą "Perspektywa" im. Janusza "Kuby" Morgensterna. Bodo Kox mówił też, że inspiracją przy pisaniu scenariusza do "Dziewczyny z szafy" było dla niego kino skandynawskie. - Pewne rozwiązania zaczerpnąłem z filmu Noi Albinoi, gdyż bliska mi jest ta wrażliwość - tłumaczył.
Choć obraz opowiada historię osób, które borykają się z takimi problemami, jak depresja czy autyzm, to Kox starał się wpleść w nią jak najwięcej wesołych scen. - Nie ma lepszego sposobu na oswojenie rzeczy, które nasz przerażają, niż poprzez śmiech. Niestety w polskim kinie brakuje mi dystansu i poczucia humoru. Skandynawowie to mają. Czesi również - dodał.
"Dziewczyna z szafy" jest pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym w karierze Bodo Koxa. Reżyser do głównych ról zaprosił: aktora Starego Teatru w Krakowie Piotra Głowackiego i Wojciecha Mecwaldowskiego, który za rolę autystycznego brata otrzymał Jantara na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych "Młodzi i Film" w 2012 roku. Autor zdjęć Arkadiusz Tomiak zdobył z kolei nagrodę "Jańcio Wodnik" na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" we Wrześni. Tu także okrzyknięto Magdalenę Różańską, która jest tytułową dziewczyną z szafy, największym odkryciem festiwalu. Warto zaznaczyć obecność w obsadzie Eryka Lubosa i Teresy Sawickiej, a także podkreślić znaczenie scenografii, którą stworzył Andrzej Haliński.
Bodo Kox - jako aktor, reżyser i scenarzysta - jest od lat postacią dość oryginalną w kinie offowym. Jego najgłośniejsze produkcje to "Marco P. i złodzieje rowerów" z 2005 roku oraz "Nie panikuj" z 2007. Za rolę w filmie "Krew z nosa" Dominika Matwiejczyka otrzymał Offskara w kategorii "Najlepszy aktor/aktorka". Rola w filmie Piotra Matwiejczyka "Homo father" przyniosła Bodo Koxowi nagrodę w konkursie kina niezależnego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2005 roku (reżyser otrzymał Nagrodę Specjalną).
Z artystą znajdującym się w bardzo interesującym momencie swojej kariery Magdalena Juszyczyk rozmawiała o wyobraźni, improwizacji oraz o tym, czy kino niezależne jest tylko zabawą, z której należy wyrosnąć