Choć o drukarkach 3D głośno jest od niedawna, wcale nie jest to nowy wynalazek. Pierwsze modele bowiem dostępne były już pod koniec lat 80. ubiegłego stulecia. - Od dawna używane są w przemyśle i fabrykach, a także m.in. do tworzenia szybko prototypów różnych urządzeń - tłumaczy Paweł Kamiński z Technologie.Gazeta.pl. - Przez długi czas były to jednak drogie i nieporęczne urządzenia.
Są różne metody tworzenia przedmiotów dzięki drukarkom 3D. - Jedną z nich jest wykorzystanie sproszkowanej substancji, która będzie nanoszona przez drukarkę już na papier. Z tą różnicą, że drukarka 3D ma w pamięci trójwymiarowy obraz przedmiotu - tłumaczy Kamiński w "Czwartym wymiarze". - Dzięki temu "wie" dokładnie, gdzie kolejne cieniutkie nadpisywane warstwy mają się kończyć.
Dzięki precyzyjnej technologii użytkownicy takich drukarek wydrukować mogą właściwie wszystko – batoniki, pizzę, lody, pistolety, narzędzia chirurgiczne, albo… replikę domu. By to osiągnąć można używać m.in. żywicy, gumy, metalu, papieru, betonu albo czekolady.
- Na początku wykorzystywano różne rodzaje polimerów - opowiada Kamiński. - Potem rozpoczęto kombinowanie z innymi materiałami. Dziś, choć plastik nadal pozostaje podstawowym "budulcem", często drukuje się w metalu. Z niego właśnie wykonano pierwszą kompletną ludzką żuchwę.
(kd / ac)