Franciszek Pieczka mógł zostać górnikiem. Trudno wyobrazić sobie polskie kino i polski teatr bez tego skrytego, ciepłego człowieka i niezwykle popularnego, bardzo profesjonalnego aktora. Zawodowo z teatrem związany jest od lat 50-tych. Grał w "Czterech pancernych i psie", "Żywocie Mateusza" i "Ziemi obiecanej".
Aktor nieczęsto udziela z wywiadów, jednak z Anną Retmaniak rozmawia otwarcie i serdecznie. To rozmowa ludzi, którzy znają się już wiele lat. Najpierw skromnie przyznają, że nie wszystko już pamiętają, ale zaraz sypią datami, nazwiskami, anegdotami, cytują z pamięci sztuki sprzed lat...
Obchodzimy Międzynarodowy Dzień Teatru. Na Portalu kultura.polskieradio.pl będziemy przypominać fascynujące rozmowy specjalizującej się w polskim teatrze, dziennikarki Jedynki Anny Retmaniak z artystami ze starej aktorskiej szkoły.
Anna Retmaniak: Jesteś wspaniały Franusiu, jak do Ciebie w teatrze mówią błyskotliwie, zwłaszcza kobiety. Jak mam do ciebie mówić Franku, Franciszku, Franusiu? Nie będziemy udawać, że jesteśmy na Pan-Pani.
Franciszek Pieczka: Jeżeli chodzi o Franusiu, to ja mam 1.90 wzrostu. Franek byłoby bardziej adekwatne. A Franciszku to zbyt dostojnie.
AR: Za młodzi jesteśmy na takie określenia! Franku, Franusiu, Franciszku wracamy do przeszłości. Znamy się rzeczywiście bardzo wiele lat. (...) Zetknąłeś się najpierw z trudnym teatrem życia.
FR: Urodziłem na Śląsku. W miejscowości Godów nad Olzą. Mój ojciec był górnikiem i ja 1946 roku tak samo poszedłem na kopalnię. Pracowałem tam rok, drążyliśmy chodniki w kamieniu. To jest o wiele gorsze, niż pracować w węglu. Organizm wydala pyły węglowe, pluje się na czarno. Natomiast pyły kamienne osadzają się i robi się z nich betonujący płuco cement. Gdybym tak dłużej przepracował, biorąc pod uwagę tamte realia, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo, to chyba byłbym już na tamtym świecie.
AR: Nigdy w teatrze nie zagrałeś roli górnika.
FR: Ale w śląskich filmach Kazimierza Kutza zagrałem.
Posłuchaj całej rozmowy Anny Retmaniak z Franciszkiem Pieczką.
usc