Pierwszym jego ośmiotysięcznikiem był Lhotse. Zdobył go 4 października 1979 roku z Andrzejem Czokiem, Andrzejem Heinrichem i Januszem Skorkiem w stylu alpejskim, bez tlenu. Nową drogę na ten szczyt chciał wyznaczyć 30 lat temu, gdy ruszył wraz z Ryszardem Pawłowskim południową ścianą Lhotse w październiku 1989 roku.
Znany był z tego, że poszukiwał wciąż wyzwań i wspinał się przeważnie w bardzo trudnych warunkach. Na dziesięć ze wspomnianych szczytów wszedł nowymi trasami, siedem zdobył w stylu alpejskim, cztery jako pierwszy zimą, a jeden samotnie. Żaden inny zdobywca Korony Himalajów i Karakorum nie mógł się pochwalić takimi osiągnięciami. Podziw wzbudzał też fakt, że na sześciu z tych szczytów stanął w ciągu niespełna dwóch lat.
W 1988 roku, podczas igrzysk olimpijskich w Calgary on i Messner zostali nagrodzeni srebrnym Orderem Olimpijskim. Włoch odmówił przyjęcia wyróżnienia, tłumacząc, że uważa alpinizm za twórczość, a nie rywalizację. Kukuczka przyjął medal, argumentując, że w wyczynowym wspinaniu dostrzec można sportowe wartości.
GÓRY - Serwis specjalny
24 października 1989 roku, podczas wspinaczki nową drogą na Lhotse Kukuczka, którego partnerem był Ryszard Pawłowski, odpadł ze ściany na wysokości ok. 8200 m; lina nie wytrzymała obciążenia i pękła, a on spadł w dwukilometrową przepaść i zginął na miejscu. Po odnalezieniu ciała pochowano je w lodowej szczelinie, nieopodal miejsca upadku. Polski himalaista miał 41 lat.
W Archiwum Polskiego Radia znajduje się ostatni wywiad, którego Jerzy Kukuczka udzielił przed swoją ostatnią, tragiczną wyprawą.
- Ta ściana pociąga mnie tak samo mocno, jak każdy inny ośmiotysięcznik. Jest taki moment, kiedy człowiek ma dość cywilizacji, dość miasta i po prostu jedzie w góry - mówił w rozmowie z Polskim Radiem przed wylotem w Himalaje w 1989 roku, kiedy to planował zimowe wejście na Lhotse. - Bawią mnie góry, ciągnie mnie wyczyn w górach, wyczyn sportowy, a przede wszystkim te nieprzetarte szlaki, a w Himalajach jest ich jeszcze dużo.
PAP/im