Kazimierz Laskowski. Walczył na igrzyskach i na wojnie

Kazimierz Laskowski urodził się 124 lat temu, 7 listopada 1899 roku w Troicku na Syberii. Jego ojciec przebywał wówczas z rodziną na zesłaniu za działalność w polskim ruchu socjalistycznym. W 1914 roku młody Kazimierz przyjechał do Warszawy i w latach I wojny światowej zaczął rozwijać swoje zainteresowania sportowe w Towarzystwie Gimnastycznym "Sokół".

Zawodnik i działacz

U progu niepodległości uprawiał kilka dyscyplin sportowych w klubie na warszawskiej Agrykoli. W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Wiele sukcesów sportowych odniósł w wojskowych zawodach.

Stulecie PKOl - zobacz serwis specjalny

Największą biegłość osiągnął w szermierce, w której w latach 20. wielokrotnie zwyciężał w mistrzostwach Wojska Polskiego oraz w cywilnych konkurencjach. W 1928 roku był członkiem polskiej kadry na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie, na których zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym w szermierce. W 1930 roku wraz z kolegami ponownie zajął trzecie miejsce na mistrzostwach Europy.

Do 1926 roku toczył walki bokserskie i nawet zdołał wywalczyć tytuł wojskowego mistrza Polski. Równoległe do kariery sportowej pracował jako działacz. Był członkiem szermierskiego i bokserskiego związku sportowego i sędzią w obu dyscyplinach.

Służba w wojsku

W 1922 roku ukończył Centralną Wojskową Szkołę Gimnastyki i Sportowców w Poznaniu. Po studiach pozostał na uczelni. W 1928 roku przeniósł się do Warszawy i dowodził wojskową kompanią szermierską, a następnie pracował jako instruktor szermierki i boksu w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego.

W wojnie obronnej 1939 roku walczył w stopniu kapitana. Dostał się niewoli i do 1945 roku przebywał w obozie jenieckim, w którym prowadził konspiracyjne ćwiczenia fizyczne dla współwięźniów.

– Nasi sportowcy w chwilach próby potrafili szybko zamienić sportowy dres na wojskowy mundur. Nie zastanawiali się nad decyzją o podjęciu walki. Ryzykowali swoje życie i porzucali nieraz pięknie zapowiadające się kariery sportowe – mówiła Magdalena Stokłosa, jedna z autorek książki "Sportowcy dla niepodległej" w audycji Marka Stremeckiego z cyklu "Historie jak z książki".

Posłuchaj audycji o sportowcach, którzy walczyli o niepodległość.

Powrót do kraju

Po wyjściu z niewoli pomagał rodakom przebywającym w Niemczech w repatriacji do ojczyzny. Sam przyjechał do Polski w 1948 roku i powrócił do swoich przedwojennych zajęć. Pracował w Akademii Wychowania Fizycznej jako nauczyciel szermierki. Ponadto nawet w wieku 50 lat okazyjnie występował jako sportowiec.

Zmarł 20 października 1961 roku w Warszawie.

sa