Deklaracja zburzyła nie tylko Francję feudalną, ale także porządek całej ówczesnej Europy. Rewolucja Francuska ustanowiła nowy model państwa i narodu, który przetrwał do dziś.
- Wszystkie konstytucje europejskie czerpały z Deklaracji - mówił w Polskim Radiu prof. Stanisław Grodziski z Uniwersytetu Jagiellońskiego.
13:39 deklaracja praw człowieka i obywatela.mp3 Prof. Stanisław Grodziński o znaczeniu "Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela". (PR, brak daty)
26 sierpnia 1789 roku przyjęto wstępny akt do przyszłej konstytucji, który zatytułowano "Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela". Wzór dla niej stanowiła Konstytucja Stanów Zjednoczonych. W Deklaracji zapisano, że naturalnymi i nieulegającymi przedawnieniu prawami człowieka są wolność, własność, bezpieczeństwo i opór przeciwko uciskowi, a ogół społeczeństwa, czyli naród, jest suwerenny. Wszyscy obywatele podlegają jednemu prawu i płacą jednakowe podatki. Zapisana w "Deklaracji" suwerenność ludu oznaczała, że źródłem wszelkiej władzy jest naród. Władza ma być sprawowana przez naród i dla narodu.
Za symboliczny początek Rewolucji Francuskiej uznaje się 14 lipca 1789, kiedy to tłum zdobył Bastylię, symbol absolutyzmu. W nocy z 4 na 5 sierpnia przestało obowiązywać poddaństwo chłopów, zniesiono ich przywiązanie do ziemi oraz wszystkie obowiązki wobec pana i Kościoła (m.in. zniesiono dziesięcinę). Zabrano wszystkie przywileje szlachcie i duchowieństwu (w tym prawo do niepłacenia podatków).
- Wszystkie konstytucje europejskie w rozdziałach poświęconych prawom jednostki i narodu czerpały z "Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela" - mówił w Polskim Radiu prof. Stanisław Grodziski z Uniwersytetu Jagiellońskiego. - Jednym z pierwszych wielkich aktów prawnych o charakterze konstytucyjnym, jaki sięgnął do "Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela" była Konstytucja 3 Maja, która w jednym ze swoich artykułów podkreśliła, że wszelka władza początek swój bierze z woli narodu.
im