Kazimierz Meto (1922-2008) był wielkim skrzypkiem wiejskim, grającym archaiczny repertuar swojego mikroregionu (okolice Rzeczycy), wywodzący się jeszcze z XIX w. Pochodził ze wsi Glina. Był samoukiem, miał własny styl, charakteryzujący się ogromną ekspresją oraz indywidualną ornamentacją frazy. Proste motywy mazurków, oberków i polek, wielokrotnie powtarzane w ramach utworu, zyskiwały w wykonaniach Kazimierza Meto niezwykle żywe interpretacje, pulsujące typowo mazowieckim rubato.
Skrzypek skończył 4 oddziały szkoły w Liciążnej, w roku 1937. W czasie II Wojny Światowej był więziony w niemieckim obozie pracy, co wywarło duży wpływ na jego psychikę i zdrowie. Po wojnie pozostał w domu, na rodzinnej ziemi w Glinie, pasąc krowy i grywając na weselach i pograjkach.
Wraz z grającym na basach bratem Józefem, tworzyli rodzinną kapelę Metów. Ich muzyka, zachowana w licznych nagraniach archiwalnych, była i pozostaje inspiracją dla artystów sceny folkowej.
Aby posłuchać wspomnień Kazimierza Meto, wystarczy kliknąć ikonę dźwięku w boksie "Posłuchaj" po prawej stronie.
Zobacz kaplę braci Metów