Opus Dei – organizacja owiana legendą

- Z cała pewnością towarzyszy im aura tajemniczości i z całą pewnością owiani są legendą, niektórzy mówią, że czarną – mówiła Hanna Maria Giza w audycji "Klub Ludzi ciekawych wszystkiego”.
Organizacja Opus Dei (z łac. Dzieło Boże) powstała 2 października 1928 roku w Madrycie. Jej założycielem i pierwszym prałatem był hiszpański duchowny Josemaria Escrivá de Balaguer.
Podstawowym nakazem dla członków Opus Dei są słowa Josemarii Escrivy: ”uświęcać pracę, uświęcać się w pracy, uświęcać się poprzez pracę”.
Powstała jako pobożne stowarzyszenie organizacja działała początkowo na terenie Hiszpanii. Ustanowiona instytutem świeckim, w 1950 roku uzyskała akceptację Stolicy Apostolskiej. W 1982 roku decyzją Jana Pawła II ta wewnątrzkościelna struktura stała się pierwszą w historii Kościoła prałaturą personalną, czyli szczególną diecezją, obejmującą nie terytorium, a poszczególnych ludzi świeckich na całym świecie.
- Opus Dei jest instytucją Kościoła katolickiego – mówił ks. Piotr Prieto. – Zajmuje się przede wszystkim formacją indywidualną zwykłego chrześcijanina, który chce pogłębiać swoją wiarę. Do Opus Dei przychodzą ludzie po to, żeby się uformować. Każda osoba ma swój zawód, należy do innej parafii, a do Opus Dei chodzi dodatkowo.
- Instytucja ta od swoich początków usilnie stara się o to, aby nie tylko jasno określić powołanie świeckich w Kościele i w społeczności ludzkiej, lecz również zrealizować je w praktyce oraz, żeby urzeczywistniać naukę o powszechnym powołaniu do świętości i szerzyć uświęcenie pracy i poprzez pracę zawodową w każdym środowisku społecznym – mówił w 1982 roku Jan Paweł II.
Josemaría Escrivá de Balaguer został dość szybko beatyfikowany (17 maja 1992, niespełna 20 lat po śmierci) i potem kanonizowany przez Jana Pawła II (6 października 2002 roku).
Organizacja ta ma jednak swoich przeciwników i nawet w kręgach watykańskich nie wszyscy spośród hierarchów kościelnych są zachwyceni faktem istnienia personalnej prałatury Opus Dei. Niektórzy wręcz mieli Ojcu Świętemu za złe to, że popiera tę strukturę.
mk