Dotychczas Radą kierował były premier Jan Krzysztof Bielecki. W październiku pojawiły się w mediach informacje, że premier Ewa Kopacz rozważa likwidację Rady Gospodarczej, a Bielecki zamierza odejść z kancelarii premiera i wrócić do biznesu. Sam Bielecki dopytywany wówczas, czy w najbliższym czasie będzie się żegnał ze stanowiskiem szefa Rady Gospodarczej mówił m.in., że o tego rodzaju decyzjach poinformuje w pierwszej kolejności premier Kopacz.
Do zadań Rady Gospodarczej należy m.in. przedstawianie metod i sposobów rozwiązywania problemów związanych z wdrażaniem celów polityki gospodarczej i społecznej rządu, z uwzględnieniem uwarunkowań krajowych i zagranicznych.
Sam Bielecki dopytywany, czy w najbliższym czasie będzie się żegnał ze stanowiskiem szefa Rady Gospodarczej mówił wówczas m.in., że o tego rodzaju decyzjach poinformuje w pierwszej kolejności premier Kopacz. Bielecki na stanowisko szefa Rady Gospodarczej powołany został w marcu 2010 r. przez poprzedniego premiera Donalda Tuska. W latach 2003-2010 Bielecki był prezesem zarządu Banku Pekao SA.
Janusz Lewandowski, który ma zastąpić Bieleckiego w kierowaniu Radą, w maju zdobył po raz trzeci mandat europosła. Jest związany z europarlamentem od 2003 r., kiedy to został polskim obserwatorem przy PE i rozpoczął pracę w komisji przemysłu, handlu zewnętrznego, badań i energii. Rok później po raz pierwszy wybrano go na europosła. W swojej pierwszej kadencji w europarlamencie zaangażował się w pracę komisji budżetowej, zostając jej przewodniczącym, a w następnej kadencji - wiceprzewodniczącym. Na komisarza ds. budżetu i programowania finansowego Lewandowskiego wybrano w lutym 2010 r.
W 2011 r., w ankiecie przeprowadzonej przez agencję ComRes, europosłowie uznali go za drugiego - po francuskim komisarzu ds. rynku wewnętrznego Michelu Barnierze - najbardziej wpływowego spośród 28 unijnych komisarzy. W związku z wyborem go na europosła w tegorocznych wyborach do PE, Lewandowski 1 lipca przestał pełnić obowiązki komisarza UE.
Lewandowski urodził się w 1951 r. w Lublinie. Studia skończył w 1974 r. jako magister ekonomii Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Przez kolejnych dziesięć lat był wykładowcą na tej uczelni, przygotowywał też doktorat, który ostatecznie obronił w 1984 r. Niedługo przed obroną został zmuszony do odejścia z uczelni. Po odejściu z UG, dzięki pomocy znajomych, znalazł pracę w Polskich Liniach Oceanicznych. W tym czasie współpracował też z podziemnym pismem liberalnym "Przegląd Polityczny". Był również wykładowcą na amerykańskim Uniwersytecie Harvarda.
W 1990 r. Lewandowski stanął na czele świeżo założonego Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W latach 1991-1993 był posłem KLD. Od stycznia do grudnia 1991 r. kierował resortem przekształceń własnościowych w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, a od lipca 1992 r. do października 1993 r. - w rządzie Hanny Suchockiej. Pełniąc ministerialne stanowisko, w kwietniu 1991 roku otwierał w dawnym gmachu KC PZPR Giełdę Papierów Wartościowych. Po porażce wyborczej KLD w roku 1993 Lewandowski wrócił do pracy jako ekspert gospodarczy udzielając się m.in. w Chinach, Wietnamie, Indiach i na Ukrainie. Od 1997 roku został posłem z ramienia Unii Wolności. W 2001 r. zasilił szeregi Platformy Obywatelskiej i startując w tym samym roku z listy tej partii, dostał się do Sejmu.
Lewandowski jest laureatem przyznawanej przez tygodnik "Wprost" Nagrody Kisiela (1993). Napisał kilka książek poświęconych znanym liberałom, w tym "Neoliberałowie wobec współczesności". Zna język angielski, niemiecki i francuski.
Do zadań Rady Gospodarczej, którą ma kierować Lewandowski, należy m.in. przedstawianie metod i sposobów rozwiązywania problemów związanych z wdrażaniem celów polityki gospodarczej i społecznej rządu, z uwzględnieniem uwarunkowań krajowych i zagranicznych.
Rada, w skład której wchodzą ekonomiści, naukowcy i praktycy biznesu, zajmuje się także opiniowaniem dokumentów rządowych pod kątem realizowania przez nie założonych celów polityki gospodarczej i społecznej, dokonuje okresowych ocen zagrożeń realizacji celów gospodarczych i społecznych rządu; przedstawia premierowi, z własnej inicjatywy lub na wniosek organów administracji rządowej, stanowiska w sprawach związanych z sytuacją gospodarczą i społeczną kraju. Rada ma też współpracować i wymieniać informacje ze środowiskami, których reprezentanci zasiadają w Radzie.
PAP/agkm