Prace Jana Szczepkowskiego balansowały pomiędzy światowymi trendami estetycznymi - dążącymi do syntezy form i geometryzacji, a tradycyjną sztuką ludową Podhala. Szczyt kariery Jana Szczepkowskiego przypadł na lata dwudziestolecia międzywojennego, gdy Polska po 123 latach zaborów odzyskała niepodległość – podkreśla dyrektor Narodowego Centrum Kultury prof. Rafał Wiśniewski.
Na ekspozycji prezentowane są prace artysty obecne często w przestrzeni publicznej, ale dla wielu z nas anonimowe. W Kordegardzie można podziwiać jedenaście prac Szczepkowskiego zrealizowanych w dwudziestoleciu międzywojennym oraz projekty powojenne, których ideowe korzenie sięgają lat trzydziestych – tłumaczy kuratorka wystawy Agnieszka Bebłowska-Bednarkiewicz.
Jan Szczepkowski był autorem wielu realizacji zamawianych przez instytucje publiczne, których owocem były wybitne dzieła, np. fryz na budynku Sejmu Polskiego, dekoracja elewacji Banku Gospodarstwa Krajowego czy pomnik Wojciecha Bogusławskiego. W centralnym miejscu ekspozycji znalazła się jedna z wersji projektu pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego, stworzona na konkurs w 1937 r. Figura z barwionego gipsu była elementem większego projektu, uwzględniającego rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne stołecznego Placu Na Rozdrożu. Projekt Jana Szczepkowskiego znalazł się wśród trzech skierowanych do dalszego opracowania. Wybuch II wojny światowej przerwał prace nad pomnikiem.
Po wojnie, którą spędził w Milanówku, artysta starał się włączyć w dzieło odbudowy stolicy. Jego ostanie projekty to pomnik Stanisława Moniuszki oraz rekonstrukcja pomników Wojciecha Bogusławskiego i Adama Mickiewicza.
Wystawę „Państwowiec / Jan Szczepkowski” można oglądać w warszawskiej Kordegardzie do 12 listopada.
IAR/ep