Po ukończeniu studiów zaangażowany do Teatru Śląskiego w Katowicach; zadebiutował tutaj w 1972 r. rolą Kubusia w "Hyde Parku" A. Kreczmara. Po roku przeniósł się na stałe do Warszawy i został aktorem kierowanego przez Adama Hanuszkiewicza Teatru Narodowego. Na początku swojej kariery, mierzył się przede wszystkim z polską i światową klasyką. To wówczas przylgnął do niego wizerunek bohatera romantycznego. Zagrał m.in. Wacława/Poetę w "Wacława dziejach" S. Garczyńskiego (1973), Jaśka w "Weselu" S. Wyspiańskiego (1974), Tomasza Zana w "Mickiewiczu" (1975), Alfreda w "Mężu i żonie" A. Fredry (1977), Sawę w "Śnie srebrnym Salomei" J. Słowackiego (1977), Konrada w "Dziadach" A. Mickiewicza (1978), Aleksego Nikołajewicza Bielajewa w "Miesiącu na wsi" I. Turgieniewa (1974) i Iwana w "Braciach Karamazow" wg F. Dostojewskiego (1979).
Role w repertuarze romantycznym Krzysztof Kolberger kreował także w Teatrze Telewizji. Wystąpił w tytułowej roli w "Don Carlosie" F. Schillera w reżyserii M. Z. Bordowicza (1973), zagrał Romea w "Romeo i Julii" W. Shakespeare’a w reżyserii J. Gruzy (1974), a także Maćka Chełmickiego w "Popiele i diamencie" J. Andrzejewskiego w inscenizacji Z. Hübnera (1974).
Po powrocie do Teatru Narodowego zagrał Kurta w "Tańcu śmierci" A. Strindberga w reżyserii A. Hanuszkiewicza (1998), wystąpił w spektaklach J. Grzegorzewskiego - jako Stańczyk w "Weselu" S. (2000) oraz generał Wincenty Krasiński w "Nocy Listopadowej" S. Wyspiańskiego (2000). Poza tym: Parys w „Akropolis” S. Wyspiańskiego (2001), Boris Trigorin w „Mewie” A. Czechowa (2003), Edmund Langley w "Ryszardzie II" W. Shakespeare’a (2005), James Joyce w „Łucji szalonej” D. Nigro (2007), Brat Franciszek w „Wiele hałasu o nic” W. Shakespeare’a (2008).
Na początku lat 90. aktor zajął się również reżyserią teatralną. Wystawił "Krakowiaków i górali" W. Bogusławskiego w Operze Wrocławskiej (1991), potem przeniesionych do Teatru Wielkiego w Warszawie (1991). Sam zagrał w spektaklu rolę Bardosa. Wystawił jeszcze m.in. "Żołnierza królowej Madagaskaru" J. Tuwima w Operze i Operetce Szczecińskiej (1993), "Nędzę uszczęśliwioną" J.N. Kamińskiego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej (1994), a także "Królewnę Śnieżkę i krasnoludki" wg braci Grimm w szczecińskiej Operze i Operetce (1999).
W filmie debiutował w 1974 r. rolą Kacpra Janasa w serialu telewizyjnym "Ile jest życia" Z. Kuźmińskiego wg powieści R. Bratnego. Ponadto zagrał m.in. w „Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy”, "Rzece kłamstwa”, „Kornblumenblau”, „Modrzejewskiej”, „Kuchni polskiej”, „Ekstradycji”, „Panu Tadeuszu”, „Katyniu”, „Popiełuszce”.
Na dorobek radiowy Krzysztofa Kolbergera składają się setki znakomitych ról w słuchowiskach i audycjach poetyckich Teatru Polskiego Radia. Począwszy od lat 70. aż do dziś aktor stworzył wiele wspaniałych kreacji w repertuarze światowym i polskim. Wystąpił jako m. in.: Narrator w „Amy Foster” J. Conrada, Tezeusz w „Błagalnicach” Eurypidesa, Tadeusz Mieniewski w „Czarnych skrzydłach” J. Kaden-Bandrowskiego, Studnicki w „Debiutance” Z. Przybylskiego, Konrad w „Dziadach” A. Mickiewicza, Ramzes w „Faraonie” B. Prusa, tytułowy Hernani w dramacie W. Hugo, Narrator w „Irydionie” J. Słowackiego, Tyberiusz w „Kochałam Tyberiusza” E. Dored, Konrad Wallenrod (słuchowisko wg. powieści A. Mickiewicza), Włas w „Letnikach” M. Gorkiego, Thomas Moore w „Mieczu obosiecznym” J. Zawieyskiego, Ja/Narrator w „Pokoju z widokiem na wojnę polską-jaruzelską” F. Netza, Maciek Chełmicki w „Popiele i diamencie” J. Andrzejewskiego, Stanisław w „Pożegnaniach” S. Dygata, Adam w „Raju utraconym” J. Miltona, Karol w „Zbójcach” F. Schillera, Witold Halski w „Złym” L. Tyrmanda.
Krzysztof Kolberger jest ponadto reżyserem słuchowisk „Wacława dzieje” wg poematu S. Garczyńskiego (2007) oraz „W małym dworku” S. I. Witkiewicza (2009). To ostatnie słuchowisko, po raz pierwszy nagrane i wyemitowane w nowym systemie dźwięku przestrzennego, zainicjowało radiowy cykl „Wielka Klasyka”.
Krzysztof Kolberger był też znakomitym radiowym interpretatorem prozy i poezji. Słuchacze pamiętają go przede wszystkim z genialnych wykonań wierszy w popularnych cyklach radiowych: „Strofy dla Ciebie”, „Wiersze dla ciebie” oraz „Poetyckie prezentacje”.
Janusz Adam Dziewiątkowski
