Zaobserwowana supernowa, czyli kosmiczna eksplozja, była dwa razy potężniejsza od ostatniej rekordzistki i aż o dwieście razy potężniejsza od typowe supernowej. W szczytowym momencie była około 50 razy jaśniejsza od całej Drogi Mlecznej.
Supernową dostrzeżono w galaktyce, która znajduje się 3,8 miliarda lat świetlnych od Ziemi. Zdaniem specjalistów, gdyby taki wybuch nastąpił w okolicy Plutona, to wyparowałaby Ziemia i wszystkie inne planety Układu Słonecznego.
Lokalizacja supernowej jest dość zaskakująca. - Zwykle podobne obiekty obserwujemy w małych, karłowatych galaktykach. A ta jest blisko centrum dość dużej, masywnej galaktyki - wyjaśnił w tygodniku "Science" Chris Kochanek z Uniwersytetu Ohio.
Supernowa, która nosi nazwę ASASSN-15lh została odkryta dzięki sieci sześciu teleskopów - All Sky Automated Survey for Supernovae (ASAS-SN), która, jak nazwa wskazuje, służy do obserwacji i poszukiwania tego typu zjawisk.
Naukowcy planują dowiedzieć się więcej o supernowej wykorzystując Kosmiczny Teleskop Hubble'a.
Po lewej stronie znajduje się obraz galaktyki wykonany w 2014 roku - zanim doszło do wybuchu gwiazdy, a po prawej zdjęcie, które uchwycono po tym wydarzeniu:
Fot. The Dark Energy Survey, B. Shappee and the ASAS-SN team/The Ohio State University
Supernową w astronomii określa się kilka rodzajów kosmicznych eksplozji, które powodują powstanie na niebie niezwykle jasnego obiektu, który już po kilku tygodniach bądź miesiącach staje się niemal niewidoczny.
Istnieją dwie możliwe drogi prowadzące do takiego wybuchu: w jądrze masywnej gwiazdy przestały zachodzić reakcje termojądrowe i pozbawiona ciśnienia promieniowania gwiazda zaczyna zapadać się pod własnym ciężarem, lub też biały karzeł (niewielki obiekt astronomiczny) tak długo pobierał masę z sąsiedniej gwiazdy, aż przekroczył masę Chandrasekhara (1,44 masy Słońca), co spowodowało eksplozję termojądrową.
W obydwu przypadkach, następująca eksplozja supernowej z ogromną siłą wyrzuca w przestrzeń większość lub całą materię gwiazdy. Utworzona w ten sposób mgławica jest bardzo nietrwała i ulega całkowitemu zniszczeniu już po okresie kilkudziesięciu tysięcy lat, znikając zupełnie bez śladu.
IAR, conowego.pl, Wikipedia, kk
