Komputer-psycholog rozpozna pod uśmiechem Twoją frustrację

Czy uśmiech może być oznaką frustracji? Z badań przeprowadzonych przez naukowców z Massachusetts Institute of Technology (MIT) wynika, że tak.

Foto: Glow Images/East News

Czy uśmiech może być oznaką frustracji? Choć większość z nas odpowie, że nie, z badań przeprowadzonych przez naukowców z Massachusetts Institute of Technology (MIT) wynika, że w momentach zupełnej bezsilności większość z nas reaguje uśmiechem.

Okazuje się ponadto, że wcale nie jesteśmy tacy dobrzy w odróżnianiu dwóch rodzajów uśmiechów wyrażających tak skrajnie różne emocje jak radość i frustracja. Znacznie lepiej radzi sobie z tym zaprojektowany w MIT program komputerowy.

 

Podczas eksperymentów naukowcy poprosili badanych, by zaprezentowali miny wyrażające radość i frustrację. Następnie uczestnicy mieli wypełnić internetowy formularz, którego celem było wywołanie frustracji, lub obejrzeć film, który wywoływał radość. W obu sytuacjach zmiany w mimice twarzy były nagrywane za pomocą kamery internetowej.

 

Osoby wypełniające długi i szczegółowy formularz doznawały prawdziwego uczucia frustracji, gdy naciskając na koniec przycisk "akceptuj" okazywało się, że wszystkie wpisane przez nich dane zostały utracone. Choć 90 proc. badanych, poproszonych wcześniej o odegranie frustracji nie uśmiechało się, w sytuacji rzeczywiście generującej to uczucie taki sam odsetek osób zareagował uśmiechem.

 

Oba rodzaje uśmiechów były na pierwszy rzut oka podobne, jednak ten wyrażający zadowolenie zarysowywał się wolniej, podczas gdy uśmiech frustracji pojawiał się szybko i równie szybko znikał. I choć wydawać by się mogło, że jesteśmy w stanie bez problemu odróżnić jeden od drugiego, okazuje się, że udaje się to tylko w 50 proc. przypadków. Algorytm analizujący bardziej szczegółowe informacje dotyczące mimiki był natomiast w stanie trafnie odróżnić kryjące się pod uśmiechem emocje aż w 90 proc. przypadków - mówi kierujący badaniami Ehsan Hoque.

 

Zdaniem naukowców, algorytm może być przydatny w terapii pacjentów mających problemy z rozpoznawaniem emocji, jak na przykład osoby autystyczne. Celem badań jest także stworzenie bardziej inteligentnego komputera, który rozpoznawałby nastrój użytkownika i dostosowywał do niego swoją reakcję

Okazuje się, że wcale nie jesteśmy dobrzy w odróżnianiu dwóch rodzajów uśmiechów, wyrażających tak skrajnie różne emocje, jak radość i frustracja. Znacznie lepiej radzi sobie z tym zaprojektowany w MIT program komputerowy. 

Podczas eksperymentów naukowcy poprosili badanych, by zaprezentowali miny wyrażające radość i frustrację. Następnie uczestnicy mieli wypełnić internetowy formularz, którego celem było wywołanie frustracji, lub obejrzeć film, który wywoływał radość. W obu sytuacjach zmiany w mimice twarzy były nagrywane za pomocą kamery internetowej. 

Osoby wypełniające długi i szczegółowy formularz doznawały głębokiej frustracji, gdy po wciśnięciu przycisku "akceptuj" okazywało się, że wszystkie wpisane przez nich dane zostały utracone. Choć 90 % badanych poproszonych wcześniej o odegranie frustracji nie uśmiechało się, w sytuacji faktycznie generującej to uczucie ten sam odsetek osób zareagował uśmiechem. 

Oba rodzaje uśmiechów były na pierwszy rzut oka podobne, jednak ten wyrażający zadowolenie zarysowywał się wolniej, podczas gdy uśmiech frustracji pojawiał się szybko i równie szybko znikał. I choć wydawać by się mogło, że jesteśmy w stanie bez problemu odróżnić jeden od drugiego, okazuje się, że udaje się to tylko w 50 % przypadków.

Algorytm analizujący bardziej szczegółowe informacje na temat mimiki był natomiast w stanie trafnie odróżnić kryjące się pod uśmiechem emocje aż w 90 % przypadków. Zdaniem naukowców może on być przydatny w terapii pacjentów mających problemy z rozpoznawaniem emocji, na przykład osób autystycznych. 

(ew/PAP-Nauka w Polsce)