Owady dostały między innymi gałązki, igły sosnowe, grudki ziemi, papier i gąbkę.
Eksperymentując z różnymi "narzędziami" mrówki wybrały te, które najlepiej im się sprawdziły - łatwo nasiąkające i poręczne skrawki papieru oraz gąbki. Wybrały je, mimo że w naturalnym środowisku one nie występują.
Robotnice Aphaenogaster subterranea preferowały małe grudki ziemi do przenoszenia rozcieńczonego miodu, a gąbki - do miodu czystego. W większości przypadków rozrywały nawet gąbkę na mniejsze kawałki, zapewne, aby były wygodniejsze w użyciu.
Z kolei osobniki gatunku Aphaenogaster senilis początkowo używały na równi wszystkich dostępnych przedmiotów, potem jednak skoncentrowały się na kawałkach papieru oraz gąbki.
Doświadczenie sugeruje, że mrówki potrafią wziąć pod uwagę zarówno właściwości potencjalnych narzędzi, jak i przenoszonej cieczy i optymalnie dopasować parametry do zadania. Choć ich mózgi są maleńkie, potrafią się nauczyć używania nowych narzędzi.
PAP Nauka w Polsce, kk