Pływanie synchroniczne jest jedną z trzech dyscyplin olimpijskich, w których startują wyłącznie kobiety. Nazywane "wodnym baletem" wymaga od zawodniczek wielu cech: siły, wytrzymałości, wdzięku, talentu artystycznego oraz umiejętności panowania nad oddechem.
Jako dyscyplina pokazowa na olimpiadzie pływanie synchroniczne pojawiło się w 1948 roku w Londynie, zaś po pierwszych mistrzostwach świata rozegranych w 1973 roku, przyszedł wreszcie czas na debiut w igrzyskach. W 1984 roku w Los Angeles rozdano w odmianie "wodnego baletu" pierwsze medale. Od tej pory zawodniczki nieprzerwanie rywalizują w tej konkurencji o olimpijskie laury.
Noty, wystawiane za występy pływaczek, przypominają punktację stosowaną w łyżwiarstwie figurowym - sędziowie oceniają oddzielnie występ techniczny oraz dają noty za wrażenia artystyczne.
Polek w Rio de Janeiro zabraknie.
pk, bor, PAP
