Sobór Watykański II można uznać za najważniejsze wydarzenie Kościoła katolickiego XX wieku. Rozbudził on emocje i wywołał wielkie nadzieje, zmienił oblicze Kościoła na wszystkich kontynentach. Stał się także przyczyną wielkich podziałów w różnych środowiskach katolickich. Do dziś nie brakuje głosów, że pozostał straconą szansą i niespełnioną obietnicą, nie milkną też oskarżenia, że to on stał się źródłem kryzysu, z którym musi się zmagać współczesny Kościół.
Z okazji rocznicy zakończenia Soboru, Klub Inteligencji Katolickiej w Toruniu i Sejmik Województwa Kujawsko-Pomorskiego zorganizował konferencję naukową p.t.: „Radość i nadzieja, smutek i trwoga. Sobór Watykański II z perspektywy półwiecza”, która miała za zadanie przybliżyć dzieło Vaticanum II i być pogłębioną refleksją na temat aktualności jego dziedzictwa.
Dr Michał Białkowski, kierownik naukowy konferencji podkreślił, iż trudność tamtych czasów polegała na tym, że Sobór odbywał się w szczególnie napiętej sytuacji międzynarodowej. – Z jednej strony, funkcjonował wolny świat: państwa demokratyczne, na których czele stały Stany Zjednoczone. Z drugiej: Związek Sowiecki i Blok wschodni z wielkim mocarstwem, jakim były Chiny. Na koniec: Trzeci Świat składający się z państw niezaangażowanych jak choćby: Jugosławia czy Indie – wyjaśnił Michał Białkowski.
Sobór odpowiada w szczególności na problemy tej ostatniej grupy państw, ale także bolączki lat 60. Ustosunkowuje się do nich głównie na kartach Konstytucji Gauduim Et Spes. - Stawia tam na dialog i pokojowe rozwiązywanie wszystkich konfliktów. Podkreślono także bardzo wyraźnie: krytykę ateizmu i materializmu. Ze względu na skomplikowaną sytuację geopolityczną Europy Środkowo-Wschodniej, nie podjęto jednak żadnej próby potępienia komunizmu – dodał kierownik konferencji.
Zdaniem o. dr Pawła Krupy, dyrektora Dominikańskiego Instytutu Tomistycznego, to, co zwraca uwagę, jest fakt, że celem Soboru było przypomnienie, że Kościół jest drogą do świętości.
Dr Zbigniew Nosowski, redaktor naczelny kwartalnika Więź zwraca zaś uwagę, że całe nauczanie Soboru o świeckich, to przypomnienie o powszechnym powołaniu do świętości i traktowanie całego swojego życia, jako takiej misji. – Wraz z Soborem Watykańskim, otworzyły się nowe możliwości działania. Następuje większe upodmiotowienie świeckich w Kościele. Stają się oni, nie tylko przedmiotem działalności duszpasterskiej, ale też jej podmiotem - dodał Zbigniew Nosowski.
- Dlatego też, od tamtej pory, zaangażowanie świeckich budzi w różnych kręgach wiele zastrzeżeń i rodzi podejrzenia, że jest ono zbyt duże i niewłaściwe - zauważył Jan Pniewski.
Dokumenty takie jak: Lumen Gencium oraz Gauduim Et Spes, to najważniejsze dokumenty soborowe, które zrewidowały sposób myślenia Kościoła o sobie samym. Nastąpiła wówczas istotna zmiana samoświadomości, a co za tym idzie: funkcjonowania Kościoła. Doprowadziło to też w konsekwencji do zmiany postrzegania go przez ludzi. – Kościół bowiem nie tylko naucza, ale też sam się uczy – powiedział o. dr Paweł Krupa. - Społeczność Kościoła jest tworem Bosko-ludzkim. Trwając w tym świecie wciąż uczy się także poznawać człowieka, a co za tym idzie musi uznać, że do świata nie należy tylko mówić, ale również go słuchać.
Po Soborze nie pokłada się już takich nadziei w przywilejach. Kościół zadeklarował tym samym, że z niektórych jest nawet w stanie zrezygnować, jeśli stałoby to na przeszkodzie – świadectwa, jakie ma głosić – podkreślił Zbigniew Nosowski. - Sobór był spotkaniem biskupów wychodzących naprzeciw świata, który staje się coraz bardziej pluralistyczny. Wyznaczył nam drogę, która do tej pory jest bardzo aktualna – dodał dziennikarz.
Na audycję „Familijna Jedynka" w Pierwszym Programie Polskiego Radia zaprasza Jan Pniewski.
***
Tytuł audycji: „Familijna Jedynka"
Prowadził: Jan Pniewski
Data emisji: 20.12.2015 r.
Godzina emisji: 06.00
kawa
