"Kobiety u grobu"
- Wielkanocna Niedziela
Kobiety jako pierwsze ujrzały pusty grób. Dlaczego po śmierci Jezus ukazał się kobietom i im właśnie oznajmił dobrą nowinę o swoim zmartwychwstaniu?
Jaki sens miał wybór tak mało wiarygodnych świadków (a tak wówczas traktowano kobiety), tak wielkiego i znaczącego dla całej ludzkości wydarzenia? Sobór Watykański II mówił, że dzisiejsze czasy są „godziną kobiet”. Co to właściwie oznacza? Czym różni się wzorzec świętości kobiecej i męskiej?
Gość – o. Tomasz Kot SI – biblista.
Jakie typy świętości reprezentowały kobiety na przestrzeni wieków (przywołanie postaci św. Teresy z Lisieux, św. Edyty Stein, św. Jadwigi, św. Rity) – rozmowa z ks. Bernardem Kozłowskim.
Co nowego w postrzeganiu roli kobiety w życiu rodzinnym i społecznym wniósł Ojciec Święty Jan Paweł II, który w 1997 roku mówił w Zakopanym o „geniuszu kobiety, który przejawia się w głębokiej wrażliwości na ludzkie cierpienie, w delikatności, otwarciu, gotowości do pomocy.”
Gość – ks. prof. Ignacy Bokwa.
„Abyś dzień święty święcił” – refleksje ks. Jana Sochonia
Kalendarium historyczne
Już w Starym Testamencie rola kobiet była o wiele większa, niż nam się współcześnie wydaje. Jakie były kobiety przed wiekami i co je łączy z nami? O kobietach w Biblii opowie Elżbieta Adamiak – teolog.
„Kobiety u grobu” w sztuce. Jak artyści przedstawiali kobiety, które zjawiły się w dniu zmartwychwstania i zobaczyły pusty grób.
„Z życia Kościoła w Polsce i na świecie” – świąteczny magazyn informacyjny
Prowadzenie: Jan Pniewski
Wydawca: Małgorzata Glabisz-Pniewska
"Spotkać Zmartwychwstałego Chrystusa"
- Wielkanocny Poniedziałek
Opowiemy o spotkaniu Jezusa z uczniami na drodze do Emaus. Zapisane w Ewangelii Łukaszowej, jest wydarzeniem, które w sposób szczególnie przejrzysty unaocznia, jak dojrzałe było w świadomości uczniów przekonanie o zmartwychwstaniu właśnie poprzez kontakt z Chrystusem zmartwychwstałym (por. Łk 24,15-21). Ci dwaj wyznawcy Jezusa, którzy na początku drogi byli „smutni i przygnębieni”, mając w pamięci to, co stało się z Mistrzem w dniu ukrzyżowania i którzy nie ukrywali zawodu, jaki przeżyli wskutek upadku nadziei pokładanej w Nim jako Mesjaszu-wyzwolicielu („A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela”), doznają całkowitego przemienienia, gdy staje się dla nich jasne, że Nieznajomy, z którym rozmawiali, jest właśnie tym samym Chrystusem i gdy zdadzą sobie sprawę, że On zmartwychwstał. Z całego opowiadania wynika, że pewność zmartwychwstania Jezusa uczyniła z nich jakby nowych ludzi. Nie tylko odzyskali wiarę w Chrystusa, ale byli również gotowi dawać świadectwo prawdzie o Jego zmartwychwstaniu.
Zastanowimy się, dlaczego Jezus ukazywał się uczniom po zmartwychwstaniu i jakie miało to znaczenie? Powiemy o innych sytuacjach ukazania się Jezusa uczniom.
Po kościele w Emaus i przylegającym terenie będzie nas oprowadzał o. Franciszek Wiater.
Objawienie się Zmartwychwstałego Chrystusa w oddalonym o 60 stadiów miasteczku Emaus swym uczniom inspirowało twórczość wielu malarzy i poetów. Znalazło wyraz w licznych przedstawieniach ikonograficznych, ukazujących drogę do Emaus, wieczerzę w Emaus i zniknięcie Jezusa sprzed oczu uczniów.
O pojawiającym się w malarstwie motywie „drogi do Emaus” opowie ks. Michał Janocha - historyk sztuki.
O obrazie Emaus opowie abp Jan Martyniak - zwierzchnik Kościoła greckokatolickiego.
W liturgii Oktawa Wielkanocy była obchodzona już w IV wieku. Ponieważ podczas Wigilii Paschalnej udzielano sakramentu chrztu, jak również bierzmowania i Eucharystii, nowoprzyjęci do wspólnoty Kościoła w trakcie trwania oktawy chodzili w białych szatach na znak tego, że stali się dziećmi Bożymi. Z tego też powodu oktawa Wielkanocy zwana jest Białym Tygodniem (ze wzg. na białe szaty), a niedziela kończąca oktawę - Białą Niedzielą. Od kilku lat Biała Niedziela jest nazywana i obchodzona jako Niedziela Bożego Miłosierdzia (było to pragnieniem Pana Jezusa, który objawił się św. siostrze Faustynie Kowalskiej).
O wielkanocnych obchodach liturgicznych opowie gość w studiu - o. Kasper Kaproń, liturgista.
Emaus – to także nazwa krakowskiego odpustu, odbywającego się w Poniedziałek Wielkanocny przy klasztorze ss. Norbertanek na Zwierzyńcu, a dokładniej na Salwatorze na prawym brzegu Rudawy. Był wielkim, uroczystym spacerem mieszczan krakowskich i turystów po całym dniu siedzenia za stołem. Z czasem przerodził się w ludową zabawę. O krakowskim odpuście opowie Piotr Boroń - historyk.
Spotkanie ze Zmartwychwstałym diametralnie odmieniło życie uczniów. Będziemy się zastanawiać, jakie miejsce w naszym życiu odgrywa Słowo Boże i Eucharystia. Kleofas i ów drugi, nie wymieniony z imienia, uczeń, najpierw zostali rozpaleni przez słuchanie Słowa, aby później móc rozpoznać Jezusa przy „łamaniu chleba”. Może warto iść taką drogą poznania Boga – słuchać Słowa i karmić się Ciałem – a wszystko po to, aby On mógł w nas być.
Prowadzenie: Sylwia Sułkowska oraz gość - o. Krzysztof Ołdakowski SI.
